به گزارش اطلاعات آنلاین، دولت‌های اروپایی در بحبوحه ترس از اینکه ایالات متحده دیگر متحد قابل اعتمادی نیست، فشار بی سابقه‌ای را برای استقلال نظامی تحمل می‌کنند.  دونالد تاسک، نخست وزیر لهستان، در سخنرانی خود خطاب به قانونگذاران اتحادیه اروپا گفت: "از آمریکا نپرسید که برای امنیت ما چه کاری می‌تواند انجام دهد. از خود بپرسید که ما برای امنیت خود چه کاری می‌توانیم انجام دهیم."

 اما وقتی نوبت به قدرت شلیک می‌رسد، بلوک اروپا راه درازی در پیش دارد. بر اساس تحلیل گاردین از داده‌های ذخیره‌سازی که شک و تردیدهایی را در مورد جاه‌طلبی‌ها برای تسلیح مجدد به رهبری اروپا ایجاد می‌کند، ارتش‌های اروپا همچنان به طور عمده به سلاح‌ها و تجهیزات ساخت آمریکا متکی هستند.
طبق آمار نزدیک به نیمی از جت‌های جنگنده در حال خدمت فعال در سراسر نیروی هوایی اروپا ساخت آمریکا هستند، در حالی که سیستم‌های دفاع موشکی آمریکایی - به جای اروپایی - به طور گسترده در این قاره مستقر است.

 سخت افزار آمریکایی همچنین در ذخایر تانک‌ها، خودروهای زرهی و توپخانه مستقر شده توسط کشورهای اروپایی به چشم می‌خورد.

 این اتکای عمیق به واشنگتن برای توانایی‌های نظامی کلیدی به‌واسطه تحرکات اخیر دولت ترامپ آشکار شده است و باعث هشدار در بروکسل شده است.

 تعلیق کمک‌های نظامی و اشتراک اطلاعاتی ایالات متحده با اوکراین در ماه مارس، و همچنین پیشنهاد اخیر ترامپ مبنی بر اینکه ممکن است به زودی به اروپا جت‌های جنگنده کمتری فروخته شود، نقطه عطف مهمی بوده است.

 با این حال، با وجود تلاش‌ها برای تقویت دفاع داخلی، کشورهای اروپایی همچنان به ایالات متحده روی می‌آورند تا شکاف‌های مهم را برطرف کنند.

 در پنج سال گذشته، اتحادیه اروپا، انگلیس، نروژ و سوئیس بیش از ۱۵ هزار موشک، ۲۴۰۰ خودروی زرهی و ۳۴۰ هواپیما از ایالات متحده خریداری کرده‌اند که بسیار بیشتر از آنچه کشورهای اروپایی از یکدیگر خریداری می‌کنند، هست.

 در برخی موارد، کشورهای اتحادیه اروپا تسلیحات بیشتری از تامین کنندگانی مانند رژیم صهیونی و کره جنوبی می‌خرند تا از همسایگان قاره‌ای خود. این شامل کشورهایی است که روی نگرانی‌های دفاعی اروپا در سال ۲۰۲۵ متمرکز هستند - لهستان و کشورهای بالتیک هم مرز با روسیه.

 اما حتی در میان چهار کشور بزرگ اروپا، تنها فرانسه تجهیزات بیشتری از اروپا می‌خرد تا از ایالات متحده.

  انگلیس، آلمان و ایتالیا هنوز هم عمدتاً از واشنگتن خرید می‌کنند. انگلیس به طور قابل توجهی بیشتر از دیگر قدرت‌های اروپایی طرفدار آمریکاست.

  استارمر، نخست‌وزیر، زمانی که در آغاز ژوئن از نتایج یک بررسی دفاعی بزرگ رونمایی کرد، ایالات متحده را «نخستین شریک دفاعی» انگلیس توصیف کرد.

 تحلیل گاردین بر اساس داده‌های مربوط به انتقال تسلیحات منتشر شده توسط موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (سیپری) و ارقام ذخیره‌سازی منتشر شده توسط موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک (IISS)، نشان می‌دهد که صنعت دفاعی ایالات متحده تا چه حد عمیقاً در ارتش‌های اروپایی جا افتاده است.

برای بسیاری از کشورهای اروپایی، مزایای خرید آمریکایی فراتر از سخت افزار است. معاملات ایالات متحده اغلب با ادغام نزدیکتر با سیستم‌های نظامی گسترده‌تر ایالات متحده همراه است - چیزی که کارشناسان دفاعی آن را "توانمندسازهای استراتژیک" مانند اطلاعات مبتنی بر ماهواره، کانال‌های ارتباطی امن یا سیستم‌های هشدار اولیه می‌نامند.

 اما با توجه به اینکه تقاضا برای تسلیحات آمریکایی جهانی است، اتکا به آمریکا با ریسک همراه است.

  در اروپا تصور نادرستی وجود دارد که ایالات متحده یک والمارت غول پیکر است که همه چیز در دسترس است. واقعیت، و به خصوص در مورد سلاح‌های پیچیده، این است که شما در یک صف قرار می‌گیرید. بنابراین شما چیزی را خریداری می‌کنید و بسته به جایی که در صف هستید، ظرف دو، سه، پنج سال تحویل داده می‌شود. شما نه تنها با سایر مشتریان اروپایی رقابت می‌کنید، بلکه با مشتریان آمریکایی نیز رقابت می‌کنید که همیشه در اولویت هستند و با صهیونیستها، سعودی‌ها، اماراتی‌ها و بازار آسیا رقابت می‌کنید.

 و با این حال، تقریباً برای کل دوره پس از جنگ، ایالات متحده اصلی‌ترین تامین کننده غیرداخلی تسلیحات به کشورهای اروپایی بوده است.

 برای اروپای غربی این رابطه تجاری از دهه ۱۹۵۰ ثابت بوده است.  برای کشورهای اروپای شرقی، قراردادهای تسلیحاتی با ایالات متحده تنها در پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی آغاز شد.

 اما اکنون فشاری هماهنگ در داخل بروکسل برای تعمیق روابط دفاعی بین کشورهای عضو وجود دارد. در ماه مارس، کمیسیون اروپا یک طرح وام ۱۵۰ میلیارد یورویی را برای اولویت دادن به خرید تسلیحات بیشتر در داخل بلوک و کشورهای متحد، به جای ایالات متحده، اعلام کرد.

 رهبران اتحادیه اروپا مستقیماً این بسته را به نام اقدام امنیتی برای اروپا (ایمن) به عنوان پاسخی به تجاوز روسیه تنظیم کرده‌اند. 

 کاجا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیه، به خبرنگاران گفت: "ما جنگ سرد نداریم، اما جنگ داغی در خاک اروپا داریم و واقعی است."

 با این حال، همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا از حرکت به سمت یکپارچگی دفاعی بیشتر استقبال نکرده‌اند.
 نخست وزیر ایتالیا، جورجیا ملونی، و نخست وزیر مجارستان، ویکتور اوربان، از جمله کسانی هستند که با اشاره به نگرانی در مورد تأثیر بر بدهی اتحادیه اروپا و حاکمیت ملی، مخالفت خود را با Safe اعلام کردند.
 اما، به گفته ولف، استدلال‌های قدیمی علیه همکاری نظامی در اروپا اکنون با نوع جدیدی از واکنش مواجه شده است.

 او گفت: «از لحاظ تاریخی، این تصور وجود دارد که همکاری بیشتر برای حاکمیت زیر سوال است و شما باید مراقب باشید که بخش زیادی از صنایع دفاعی خود را با همسایگان خود به اشتراک نگذارید.

 اما استدلال مخالفی که بسیاری مطرح می کنند این است که در حال حاضر ما وابستگی زیادی به ایالات متحده داریم و این بدان معناست که حاکمیت در اروپا نیست، بلکه در واشنگتن است.