به گزارش اطلاعات آنلاین، آموزش زبان فارسی، سنتی قدیمی در مراکز آموزشی غربی است و بعد از اروپاییها، نهادهای آکادمیک در آمریکا هم از دیرباز دورههایی برای آموزش زبان فارسی داشتهاند. یکی از این دانشگاهها، دانشگاه بوستون است که دپارتمان ادبیات و زبانهای جهانی آن شهرت زیادی در آمریکا دارد. این دانشگاه زبانهای زیادی را از جمله کرهای، عبری، آلمانی، ژاپنی، روسی، ترکی، عربی، اردو-هندی و ... آموزش میدهد. این دورهها صرفا آموزش زبان نیست و ادبیات مربوط به این زبانها و ادبیات تطبیقی را در این دورهها بررسی میکند.
دپارتمان زبانهای جهانی این دانشگاه، در نوشتاری به این پرداخته که چرا اصلا زبان فارسی در این دانشگاه آموش داده میشود و دانشجویان چرا این زبان را یاد بگیرند که بخشهایی از آن را در ادامه میخوانید:
پرشین (فارسی) زبان مهمی در خاورمیانه و آسیای میانه است. در ایران آن را به عنوان فارسی میشناسند، در افغانستان به نام دری، و در تاجیکستان به نام تاجیک. فارسی دهها میلیون گویشور دارد و یکی از ۲۰ زبان اول دنیاست؛ چند ده میلیون نفر هم فارسی را به عنوان زبان دوم صحبت میکنند.
فارسی با عربی ارتباطی ندارد، هرچند با یکی از انواع الفبای آن نوشته میشود. خویشان این زبان، زبانهای شمال هند، و در فاصلهای دورتر، زبانهای اصلی اروپایی از جمله انگلیسی هستند.
یادگیری فارسی راه ورود به فرهنگی غنی و متکثر است که شعرا و حماسهسرایان عرفانی سرشناسی همچون فردوسی و رومی (مولانا) و حافظ، نقاشیهای مینیاتور نفیس، فرشهای زیبا، و فیلمهایی در کلاس جهانی از دل آن بیرون آمدهاند. از آنجا که فارسی در بیش از یک هزاره اخیر تغییرات چشمگیری نداشته است، گرامر پایه برای فرم های کلاسیک و مدرن زبان تقریبا همان هستند و یادگیری آن نسبتا آسان است. بعد از یک سال، دانشجویان میتوانند خواندن شعرها و داستانهای کلاسیک و مدرن و دیدن فیلم بدون زیرنویس را شروع کنند.
تا یک سده پیش، فارسی همچنین زبان فرهنگی در جنوب آسیا بود و به همین خاطر برای درک تاریخ این منطقه، یادگیری این زبان مهم است.
در دانشگاه بوستون، دانشجویان میتوانند در دو سال فارسی را در کلاسهای کوچک یاد بگیرند و مطالعات بیشتری را به صورت انفرادی پیگیری کنند. یادگیری زبان فارسی، تجربهای ارزشمند و لذتبخش برای بسیاری از دانشجویان در دانشگاه بوستون بوده است. در دانشگاه یک باشگاه فرهنگی دانشجویان ایرانی وجود دارد که رویدادهای و فعالیتهای فرهنگی متنوعی را برگزار میکند و به عنوان رابط با دیگر نهادها محلی در ارتباط است.
