مصطفی غنی زاده در روزنامه خراسان نوشت:

گرچه ترامپ سعی داشت تا نشان دهد امکان همکاری با چین وجود دارد اما هم او و هم تحلیل‌گران اقتصادسیاسی در سراسر دنیا می‌دانستند که مسئله بسیار عمیق‌تر از این حرف‌هاست.

مهم ترین دستورکار ترامپ در دوره کنونی‌اش کنترل چین و بازگشت محوریت اقتصاد جهان به آمریکاست. پرونده‌های دیگر مانند جنگ اوکراین یا غزه، همه درحاشیه‌ این پرونده اصلی هستند.

ترامپ باید تمام تلاشش را بکند تا ترمز رشد چین کشیده شود. این جنگی برای آینده جهان در سی سال پس از این است. از طرف دیگر، چین هم توانسته از یک حد مهم توانمندی عبور کند و با همین عبور، امکان مقابله با آمریکا را داشته باشد. گرچه همه می‌دانیم چینی‌ها همیشه میزان بالایی از محافظه‌کاری را داشته و دارند اما این بار می‌خواهند کمی جدی‌تر از گذشته مقابله نمایند. نمایش بزرگ رژه در پکن و همراه کردن رهبران کشورهای مختلف مانند روسیه، ایران و کره شمالی با شی‌جی پینگ در این رژه نشان می‌داد که قضیه جدی شده است. استقبال دوستانه از مودی برای کشاندن هند به سمت بلوک شرقی نیز از جمله اقدامات مذکور بود.

ترامپ اما سعی دارد تا پرونده‌ها را یکی‌یکی حل کند. مسئله‌ به نتیجه نرسیدن مذاکرات اقتصادی فی‌مابین دو کشور در موضوع تعرفه‌ها و موادمعدنی کمیاب از یک ماه پیش به وخامت گذاشته بود. ترامپ هم این را می‌دانست ولی صبر کرد تا پرونده غزه حل شود و سپس به سراغ چین برود. پرونده روسیه نیز با تمام پیچیدگی‌هایش، فعلا در اولویت ترامپ نیست چراکه اروپایی‌ها حاضر به تحریم واقعی پوتین به ویژه در نفت نیستند. از همین جهت ناگهان موضوع چین را مطرح و به سرعت تعرفه صددرصدی را اعلام کرد. اتفاقی که بورس آمریکا را با کاهش بیش از دو درصدی مواجه ساخت و یکی از بزرگ ترین سقوط‌های دنیای رمزارز را موجب شد.

در این مقطع، مهم پاسخ چین است. چینی‌ها عملا اقدامات ضدآمریکایی را تا به همین‌جا اعلام و اعمال کرده‌اند؛ از محدودیت شدید صادرات موادمعدنی خاص تا تعرفه بر کشتی‌های آمریکایی. اما مسئله اصلی نوع پاسخ آن‌ها به تعرفه صددرصدی است. اگر مانند آوریل گذشته بخواهند مقابله به مثل کنند، وضعیت اقتصاد جهانی دوباره بغرنج خواهد شد. اتفاقی که احتمالش بسیار زیاد است چرا که عقب‌نشینی در این زمینه به شدت برایشان منفی است و آثاری بلندمدت دارد.

با این توصیفات باید انتظار جنگ تجاری جدید را داشت. با این تفاوت که حالا اروپا و ژاپن با ترامپ به توافق رسیده‌اند و مانند آوریل در مقابل آمریکا نیستند. گرچه هند هم به این طرف میز آمده است. برای ما به عنوان ایران، چنین رخدادهایی بسیار مطلوب خواهد بود. هرچه درگیری این دو کشور بزرگ بیشتر شود، تمرکز آمریکا بر ما کمتر خواهد شد. احتمال درگیری در ونزوئلا نیز در این معادلات موثر و قابل توجه است.