ارمغان زمان فشمی - ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعات| تبعیض در اصطلاح دانش جامعه‌شناسی، موقعیتی است که در آن افراد با وجود داشتن نقش‌ها و موقعیت‌های برابر، از مزایای اجتماعی نابرابر برخوردار شده و برخی بدونِ برتری داشتن، بر دیگران برتری داده ‌شوند.

در آمریکا که خود را مهد آزادی می‌داند، تا کمتر از یک قرن پیش، تبعیض‌های شدیدی علیه سیاهپوستان اعمال می‌شد. در این تصویر که مربوط به سال ۱۹۳۹ است، یک مرد آفریقایی-آمریکایی را  در اوکلاهما در حال نوشیدن آب از یک آب‌سردکن با نشان «سیاهپوست» می‌بینید. این شکل از تبعیض هنوز هم در لایه‌های زیرین جامعه امریکایی جریان دارد.

فرق گذاشتن میان افراد، آن هم به دلایلی مانند نژاد و جنسیت  که دست خودشان نبوده، غیراخلاقی و غیرانسانی است. این نوع تبعیض می‌تواند در محیط‌های کاری هم وجود داشته باشد؛ جایی که حتی لازم نیست جنسیت یا رنگ پوست متفاوتی داشته باشید تا تبعیض را تجربه کنید.

بسیاری از افراد، در شغل خود زیاده‌خواه وبلندپروازند اما باید دید برای خواست‌های خودشان، چه خط قرمزهای اخلاقی و انسانی را زیرپا می‌گذارند. برخی از آن‌ها برای رسیدن به اهداف بلندپروازانه خود، به مراکز قدرت نزدیک می‌شوند و با دروغگویی و به اصطلاح «زیرآب‌زنی»، سعی در حذف رقبایشان دارند. اینجاست که کارکنان اخلاق‌مدار، ممکن است شکل ناخوشایندی از تبعیض را تجربه کنند که نتیجه اختلاف جنسیتی یا نژادیشان هم نیست.

مدیران سازمانی باید توجه داشته باشند آن کس که برای پیشبرد اهداف شخصی خود، انسانیت را زیر پا می‌گذارد، نمی‌تواند فرد متعهد و اخلاق‌مداری باشد، فقط می‌تواند به اشکال مختلف تبعیض و احساس ناعدالتی در میان کارکنان دیگر دامن بزند و فضا را مسموم و آلوده سازد.

درواقع برای حذف ظلم و تبعیض از فضاهای کاری، نه‌تنها هوشیاری و درایت مدیران لازم است، بلکه اخلاق‌مداری در میان کارکنان نیز اهمیت دارد. هر مدیری که موفق به حذف این چرخه معیوب شود، یک قدم به رفع تبعیض و احساس نابرابری در میان کارکنان خود نزدیک شده است.