امیر علی ابوالفتح، تحلیلگر مسائل بین الملل در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» در رابطه با شرایط مبهم دیپلماسی بین ایران و غرب اظهار داشت: ایران و آمریکا در حال حاضر در شرایط مذاکره به سر می برند. در واقع مشکل در مذاکره کردن یا مذاکره نکردن نیست و این «توافق» است که در دسترس نیست. یعنی در شرایطی که می گویند، دو کشور مذاکره نمی کنند، پنج دور از مذاکره های غیرمستقیم اوائل سال انجام شد و ۲ روز قبل از تهاجم نظامی اسرائیل به ایران، قرار بود دور ششم گفت و گوهای غیرمستقیم انجام شود. با این حال دیپلماسی از طریق ردوبدل شدن پیغام، همچنان وجود دارد. وی تاکید کرد: همینکه ایران می گوید مذاکره نمی کنم هم بخشی از مذاکره قلمداد می شود.
این چهره سیاسی در ادامه گفت: وقتی ایالات متحده به خلع هسته ای ایران و عقب نشینی از منطقه اصرار دارد و ایران هم خواستار قطع حمایت آمریکایی ها از اسرائیل است، توافق به خودیِ خود دشوار و حتی محال می شود. البته نباید فراموش کنیم، دعوای بین ایران و آمریکا دعوایی با چهل و چند سال قدمت است. بنابراین چاره ای جز این نمی ماند که «فعلا» از توافق چشم پوشی کنیم. بنابراین حتی در صورتی که گفت و گوهای مغفول مانده بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده بار دیگر به جریان بیفتد، بازهم نمی توانیم توقع چشم انداز مثبتی داشته باشیم. تاکید و تکرار می کنم، تا زمانیکه دو طرف بر مواضع خود اصرار کنند، حتی یک قدم در راستای توافق برداشته نخواهد شد.
او افزود: چالش ها و بحران هایی که شرایط تحریمی به ایران تحمیل کرده، به حدی است که باید دنبال مسیری باشیم تا در شرایطی که دست مان از غرب کوتاه است، بتوانیم مناسبات دیپلماتیک و البته اقتصادی مان را حتی المقدور به نظمی مناسب شرایط جدید برسانیم.
وی توضیح داد: در شرایطی دل به روسیه و چین بسته ایم که این دو کشور مجبور به رعایت نظام تحریم ها هستند که البته روس ها بیشتر از چینی ها برای همراهی با ایران انگیزه دارند. همچنین درباره تعامل اقتصادی و دیپلماتیک با روسیه و چین باید این را در نظر داشته باشیم هیچکدام از این کشورها به ایران چک سفید نداده و از این به بعد هم نخواهند داد. بنابراین احتیاج به تجدیدنظر در نگاه به غرب داریم تا از در مسیر فعلی گرهگشایی شود.
ابوالفتح یادآور شد: آنچه مشخص و انکارنشدنی به نظر می رسد، این است که ایران با انواع و اقسام بحران های اقتصادی روبرو است. بحران هایی که حتی می تواند به بحران اجتماعی، در نتیجه به تشدید چنددستگی در داخل منجر شود. بنابراین بر اساس قانون نانوشته حکمرانی می توان گفت تجدیدنظر در سیاست های کلی باید توسط نظام حکمرانی جدی گرفته شود؛ بلکه مشکلات روند کاهشی پیدا کنند.
