به گزارش «اطلاعات آنلاین»، سرعت گرفتن ماشین تخریب آثار تاریخی و معماری شهری سنتی ایران، گرچه احساسات اهل فرهنگ را جریحهدار میکند، اما منطق سرد و بیرحم اقتصاد، سربرآوردن ساختمانهای جدید را به یک واقعیت غیرقابل اجتناب تبدیل کردهاست. گویی این نبرد بیامان خاطرات و واقعیتهاست؛ جایی که همیشه زیباییهای گذشته مغلوب احتیاجات حال و آینده میشود.
اما از دید دکتر مهدی غفوری، پژوهشگر، مدرس و مشاور بازاریابی و برندسازی، در این مورد هم مسأله و هم راه مقابله با آن به غلط تعریف شدهاند و اتفاقا همان منطق سرد و بیرحم هم حکم به حفظ و احیای بافت تاریخی میدهد.
گروهی از علاقهمندان فرهنگ ایران بهطور فعال میکوشند با تکیه بر جنبههای عاطفی، مخاطبان خود را متوجه وضعیت غمانگیز بافتهای تاریخی شهری کنند. دکتر غفوری معتقد است که ارزشهای نهفته در این بافتها به سادگی قابل ترجمه به ارزش اقتصادی -و فراتر از آن- هستند: مسأله احیای بافت تاریخی، مسأله حسرت رمانتیک و مرثیه خواندن برای گذشته و یک موضوع فرعی مختص یک طیف سانتیمانتال از جامعه نیست، ما با یک قابلیت ارزشآفرینی غولآسا طرف هستیم که ابعاد اقتصادی و انسانی آن را شاید تنها از منظر برندسازی شهری بتوان بهشکل جامع درک کرد. او میافزاید: این گنجینهای پنهان است که ذینفعانش باید شناسایی و متقاعد شوند که منابع خود را در حرکتی جمعی وارد پروژه احیای آن کنند. ذینفعان اصلی چه کسانی هستند؟ نهاد حکمرانی، سرمایهگذاران، کسبوکارها، ساکنان و گردشگران.
