دریاچه‌های شور زیرآبی، پدیده شگفت‌انگیزی است که به خاطر برخی از نقاط اقیانوس است که شوری بیشتری نسبت به بقیه جاها دارند. تفاوت در میزان شوری و در نتیجه، چگالی، مانع از اختلاط این آب‌ها با آب اطراف می‌شود و این موضوع باعث ایجاد یک مرز مشخص بین سطح تماس (interface) و کرانه دریاچه می‌گردد. به دلیل شرایط بسیار شور و گاه سمی (حاوی گاز متان یا سولفید هیدروژن)، فقط برخی باکتری‌ها قادر به زندگی در این محیط هستند. دریاچه‌های نمکی خلیج مکزیک، دریای سرخ و عمق دریای مدیترانه این شرایط را دارند. این دریاچه‌ها مانند آزمایشگاه‌های طبیعی برای بررسی منشا حیات، زیست‌شناسی و حتی احتمال وجود حیات در اقیانوس سیارات دیگر اهمیت علمی دارند.
دریاچه‌های شور زیرآبی، پدیده شگفت‌انگیزی است که به خاطر برخی از نقاط اقیانوس است که شوری بیشتری نسبت به بقیه جاها دارند. تفاوت در میزان شوری و در نتیجه، چگالی، مانع از اختلاط این آب‌ها با آب اطراف می‌شود.
