دکتر اردشیر قوام‌زاده، فوق تخصص بیماری های خون و سرطان، مهمان گفت‌وگوی این هفته «سپنج» بود و تصویری از پزشکی را به نمایش گذاشت که نه تنها علم و مهارت،بلکه انسان‌دوستی، انگیزه و خلاقیت را در کنار هم دارد.
قوام‌زاده در بخش‌های مختلف این گفت‌وگو از تجربیات حرفه‌ای و شخصی‌اشگفت؛ از سال‌ها تلاش و دستاورد در حوزه پزشکی تا نگرش متفاوتش به زندگی و مفهوم بیماری. او گفت: «من خودم بیمار هستم. اما هیچ‌وقت احساس بیماری نمی‌کنم. بیماری را تحویل نمی‌گیرم، چون نمی‌خواهموقفه‌ای در کارم بیفتد. من از خوابیدن خوشم نمی‌آید، چون احساس می‌کنم خواب، وقت انسان را می‌گیرد. دلم می‌خواهد همیشه فعال باشم. کار کردن برای من نه فقط وظیفه،بلکه لذت است.»
مبتکر پیوند استخوان در ایران در بخشی از برنامه، به تأثیرگذاری درمان‌هایی که انجام داده اشاره کرد و اظهار داشت: « وقتی می‌بینم بیماری که ازسرطان نجات پیدا کرده حالا بچه‌دار شده، یا با لبخند می‌آید و می‌گوید دیگر درد ندارد، این برای من بالاترین پاداش دنیاست. دیگر چه چیزی از این دنیا بخواهم؟»
قوام‌زاده معتقد است که خدمت به خلق فقط زمانی ارزشمندتر می‌شود کهبا تفکر، نوآوری و خلاقیت همراه باشد.
او افزود: «هر کسی می‌تواند به دیگران کمک کند، اما اگر بتوانیم چیزی نو به آن خدمت اضافه کنیم، کاری کنیم که پیشرفت داشته باشد، آن وقت خدمت ماماندگار می‌شود. همیشه تلاش کرده‌ام در کارم چیزی بسازم یا مسیری باز کنم که پیش از من نبوده است.»
در پاسخ به سوالی درباره دلیل موفقیت‌هایش، دکتر قوام‌زاده گفت: «منهرگز خودم را آدم باهوشی ندانسته‌ام، اما بسیار پشتکار دارم. این پشتکار بوده که
باعث شده هیچ‌گاه خسته نشوم، عقب نکشم و همیشه به هدفم برسم. گاهی پشتکار از هوشهم مهم‌تر است.»
او در ادامه تأکید کرد:«در علم پزشکی، من همیشه چند قدم جلوتر از جای فعلی را دیده‌ام. هر جا تفکری شکل گرفته، ما آن را صرفاً در ذهن نگه نداشتیم؛ اجراکردیم. همین تفکر باعث شد در حوزه سلول‌های بنیادی دستاوردهایی داشته باشیم که حتی در کشورهای پیشرفته هنوز به آن نرسیده‌اند. ما به جای اینکه صبر کنیم دیگرانامتحان کنند، خودمان جلو رفتیم.»
دکتر قوام‌زاده در ادامه گفت‌وگو به زیبایی معنای «سپنج» را با زندگی شخصی خود گره زد و گفت: «سپنج یعنی گذر، یعنی لحظاتی که می‌گذرند اما می‌توانند عمیقو ماندگار باشند. باید طوری زندگی کنیم که پشت هر عمل، فکری باشد. ما باید آینده‌نگر باشیم، نه صرفاً درگیر روزمرگی. علم پزشکی فقط دانش نیست؛ دیدن افق‌هاست.»
در بخش پایانی برنامه، او به دشواری‌ها و موانعی اشاره کرد که در مسیردرمان سرطان و پیوند مغز استخوان تجربه کرده و گفت:«راه رسیدن به موفقیت، مخصوصاً
در چنین مسیر پررنجی، فقط با ایمان به نجات و تلاش بی‌وقفه ممکن می‌شود. اینکه باور داشته باشی می‌توانی انسانی را از رنج نجات دهی، بزرگ‌ترین نیروی محرک است.»
