سردار هادی جعفری با ارسال مطلبی به اطلاعات آنلاین نوشت: سالها پیش در گردان شهداء، ما جان بر کف نهادیم تا امنیت، عزت و استقلال این سرزمین پابرجا بماند. حالا که در سنگر خدمت به مردم و انقلاب به پایان عمرم نزدیک میشوم، بر خود لازم دیدم از زبان پدری دلسوخته، از زبان رزمندهای که خاک جبهه را بوسیده، فریاد مظلومیت مردان بیادعایی را به گوش مسئولان و مردم برسانم که اینبار در سنگر اقتصاد، در گرمای ۵۰ درجه و سرمای زیر صفر، بیوقفه به ملت خدمت میکنند: جایگاهداران CNG.
برادران و خواهران گرامی،
آیا میدانید که صدها جایگاه سوخت CNG در اقصی نقاط کشور، با کمترین امکانات، بدون حمایت واقعی، در حال خدمترسانیاند؟ اینان نه تریبون دارند، نه بودجه، نه رسانه. اما تا جان در بدن دارند، از سوخترسانی به مردم غفلت نمیکنند.
مشکلاتشان چیست؟ با هم بشماریم:
۱. کارمزدی که دیگر کفاف هزینهها را نمیدهد.
در حالی که تورم، دستمزد، قطعات، مالیات و هزار هزینه دیگر سر به فلک کشیده، کارمزد جایگاهدار عملاً ثابت مانده است. مگر میشود با قیمت دیروز، هزینه امروز را پرداخت کرد؟
۲. تحمیل هزینههای میلیاردی نوسازی تجهیزات.
جایگاهداران باید از جیب خویش، کمپرسورها، تابلو برق، تجهیزات ایمنی و نرمافزارهای فروش را تعویض کنند، آنهم بدون حمایت حتی یک ریال تسهیلات واقعی. این هزینهها سرسامآور است و هر ماه جایگاههایی را به ورطه تعطیلی میکشاند.
۳. بیثباتی تصمیمگیریها و نبود سیاستگذاری بلندمدت.
از امروز تا فردا، بخشنامهای میآید، سازوکاری تغییر میکند، بدون مشورت با فعالان میدان. آیا این است الگوی حکمرانی متعهد به مردم؟ مگر جایگاهدار بازیچه است؟
۴. قطع مکرر برق و قبضهای نجومی.
در حالیکه جایگاهداران باید بهطور شبانهروزی فعال باشند، قطعیهای پیدرپی برق، به تجهیزات حساس آنها آسیب میزند و خدمترسانی را مختل میکند. از سوی دیگر، هزینه برق مصرفی نیز بهصورت تصاعدی محاسبه میشود و قبضهایی با ارقام نجومی به دست جایگاهدار میرسد که کمر هر واحد خدماتی را میشکند. این در حالی است که هیچ تخفیف یا سیاست حمایتی برای این زیرساخت حیاتی اعمال نمیشود.
۵. امنیت شغلی از دست رفته است.
بسیاری از فعالان این حوزه که عمرشان را پای این خدمت گذاشتند، حالا در آستانه ورشکستگیاند. کارگرانی که ۲۰ سال کنارشان بودند، امروز بیکار شدهاند. آیا این عدالت است؟
۶. نگاههای تحقیرآمیز به بخش خصوصی خدوم.
در جلسات، گاه جایگاهدار را نه شریک دولت، که مانعی برای پیشرفت میدانند! حال آنکه بدون این شبکه گسترده، توزیع سوخت پاک و ارزان CNG غیرممکن است.
وی نوشت: جایگاهدار CNG، سرباز بیادعای جنگ اقتصادی است. این قشر مظلوم، نه دلالاند، نه رانتخوار. بلکه مؤمنان به خدمترسانیاند. دستانشان پینه بسته از کار، دلشان شکسته از بیمهری، و نگاهشان هنوز به آسمان است که شاید فریادشان شنیده شود.
از مسئولان کشور – از دولت تا مجلس و دستگاه قضا – تقاضا دارم با عزمی ملی به داد این قشر خدوم برسند:
کارمزد را واقعی و متناسب با تورم اصلاح کنید.
برنامهای جامع برای نوسازی تجهیزات فرسوده تصویب و اجرا شود.
هزینههای برق جایگاهها تعدیل و با تعرفههای حمایتی محاسبه شود.
امنیت سرمایهگذاری بخش خصوصی را با قانون و پشتیبانی تضمین کنید.
صدای جایگاهداران را در جلسات تصمیمسازی بشنوید و به نظرات صنفشان احترام بگذارید.
دو خواسته جایگاهداران باید بدون تأخیر محقق شود:
۱. پرداخت کامل و بیقید و شرط ۷۰ درصد کارمزد سال ۱۴۰۳ که در مصوبه رسمی آمده و هنوز پرداخت نشده است.
۲. تعیین و تصویب فوری کارمزد سال ۱۴۰۴ بهصورت عادلانه و متناسب با شرایط اقتصادی و هزینههای واقعی جایگاهداران.
اگر امروز خاموش بمانیم، فردا دیر است. خاموشی جایگاههای CNG، فقط خاموشی یک پمپ نیست؛ خاموشی امید در دل هزاران کارگر و کارفرماست، خاموشی عدالت است.
