در این فناوری، سیلندر از موم نرم پوشیده شده بود و هنگام ضبط، به صورت یکنواخت میچرخید. سوزن با ارتعاشاتی که از صدا میگرفت، شیارهایی مارپیچی و متغیر بر روی سطح موم حک میکرد. این شیارها به صورت مکانیکی اطلاعات صوتی را ذخیره میکردند.
گرامافون سیلندر مومی که توسط توماس ادیسون در سال ۱۸۷۷ اختراع شد، نخستین دستگاهی بود که میتوانست صدا را هم ضبط و هم پخش کند. او این دستگاه را «فون» نامید.
