به به یاد اون شعری که زمان خدمت سربازی میخوندیم افتادم : دیشب سنگر ،از جا پریدم ،دیدم دشمن ،خنجر کشیدم ،سینه اش دریدم ،گفتم دشمن ،گفتم بزدل ،گفتم ترسو ،اینجا ایرانه ،مهد دلیرانه(البته هر نیرویی به فراخور خودش تغییراتی میداد که سربازای قدیم یادشونه)البته کل شعر و معناش همیشه همین هست و خواهد بود اینجا ایرانه مهد دلیرانه هزاران ساله که بوده هست وخواهد بود به کوری چشم بدخواهان .