فتح الله جوادی - روزنامه اطلاعات: رئیس جمهور پزشکیان روزهای سختی را میگذراند. اداره دولت در این شرایط به خودی خود کار طاقت فرسایی است. او همه همّت خود را به کار گرفته، از دل این دشواریها راهی برای عبور بیابد و روزنهای از امید بگشاید.
تقریباً همه جریانها به نوعی او را مورد انتقاد و حمله قرار میدهند، اما شرط انصاف و مروّت را هم در مواردی رعایت نمیکنند. جریان اصلاحطلب از او عمل به وعدههایش در مورد قاطعیت بیشتر، رفع فیلترینگ، مقابله با افزونطلبی نور چشمیها، برخورد قاطع با جریان تندرو، دست برداشتن از مصلحت اندیشیها و مدارای بیش از حد را مطالبه دارند و جریان تندرو و گروهی از اصولگرایان آتشین مزاج هم؛ هر روز او را به طریقی مینوازند و حتی در سناریویی طنزآلود به شبیهسازی او با اولین رئیس جمهور روی آوردهاند. حتی یک نماینده کلیپی بیرون میدهد که کیفر خواست اتهامات ریز و درشت اوست و خدا را شکر که سمتی در دستگاه قضا ندارد وگرنه حکم محکومیت او را با سختترین مجازات به دستش میداد.
این همه اما، آیا به این معنی است که به دکتر پزشکیان نقدی وارد نیست؟ قطعاً چنین نیست. بارها بسیاری از صاحبنظران و دلسوزان گفتهاند که پس از جنگ ۱۲ روزه رژیم کودککش اسرائیل، نباید گذارد که نظام حکمرانی و اداره کشور به تنظیمات کارخانه برگردد و نمیتوان با دست فرمان پیشین کشور را مدیریت و اداره کرد! چرا که میتواند سرمایه اجتماعی ترمیم شده را به خطر انداخته و انسجام ملی را کمرنگ کند. اما با وجود همه محدودیتها، شاهد تغییراتی موثر در روندهای مدیریت دولت نبودهایم. حتی در مواردی اوضاع پیچیدهتر هم شده است. جدای بازگشت خاموشیها و قطع برق صنایع و مشکلات آب و برق، شاهد سونامی رشد قیمتی در برخی مواد غذایی و خوراکی و حتی در بخش خدمات نیز هستیم که بر دامنه تورم میافزاید و سفره مردم را کوچکتر میکند.
جدیدترین آمار مالیات ستانی هم نشان میدهد که همچنان بخش اعظم مالیات دریافتی در ۴ ماهه نخست سال، توسط بخش خصوصی، مالیات برکارمندان و کارگران و حقوقبگیران و مستمریبگیران و مالیات ارزش افزوده تأمین شده و از همه جالبتر مالیات بر باغ و ویلاها و خانههای لوکس حتی از صدمیلیارد تومان هم کمتر بوده است! سهمی خندهدار و خجالتآور؛ شاید به قدر قیمت یک آپارتمان در مناطق بالای شهر آن هم از دهها هزار خانه لوکس و باغ ویلاهای لاکچری و گرانقیمت خواص! این نشانهای است از آنکه همچنان کسی نمیتواند کاری با آنان داشته باشد! و الیگارشی پنهان و آشکار را حریفی نیست انگار!
انتقادی اگر هست که هست بیشتر در این موارد است و نه آنچه که منتقدان دو آتشه و اغلب بیانصاف و بعضاً کینهجوی او مطرح میکنند و حق این است که رئیس جمهور هم شفاف و بیمداهنه و صریحتر ـ البته با ادبیات محتاطانه و سنجیدهای که از رئیس جمهور انتظار است ـ موانع و مشکلاتی را که بر سر راه دارد با مردم در میان بگذارد. این که چرا حتی یک گام کوچک در مسیر انجام اصلاحات ساختاری در اقتصاد برداشته نشده؟ و چرا نمیشود؟ چه عامل و یا عواملی نمیگذارند؟
اینکه نظام بانکی، سیستم مالیاتی، یارانههای ناعادلانه انرژی و نظام قیمتگذاری دستوری و ساز و کار فسادآلود ارز چند نرخی و... همان باشد که بود، هم میدان، هم دیپلماسی و هم سرمایه اجتماعی و قدرت چانهزنی را مورد آسیب جدی قرار میدهد. ضمن آنکه گویی دستگاه رسانهای و تیم تبلیغاتی و سخنگویی دولت هم تنهایش گذاردهاند و در موارد عدیدهای به کار سکوت و تماشا مشغولند.
بیپرده و تعارف، رئیس جمهور پزشکیان نباید تصویری از خود در منظر مخالفان پرنفوذش از یکسو و مردم امید بسته به او و تیمش از سوی دیگر به نمایش بگذارد که گویی بوکسوری است گرفتار آمده در گوشه رینگ و مشتهایی از هر سو حواله به سمت و سویش! بارها گفتهایم و گفتهاند که مقابله با مشکلات ریز و درشت و اَبَر بحرانهایی که کشور با آن روبهروست، به همه ظرفیت سیاسی و نخبگانی و دانشی از یکسو و همه ارکان قدرت سیاسی و رسانهای و همه توان قوای سه گانه از دیگر سو، در یک کلمه همه ظرفیت مادی و معنوی ملک و ملت محتاج است.
همه باید به او و دولتش در این شرایط دشوار کمک کنند اما خود رئیس جمهور و اعضای دولت هم باید اقتدار و سرعت عمل و ابتکار و قاطعیت بیشتری از خود نشان دهند تا جامعه از یک سو و دشمنان آن سوی مرز و به کمین نشسته از دیگر سو تصور یک دولت ضعیف و گرفتار و ناچار را هرگز جلوی چشم نیاورند که چندان عرصه و میدانی برای اعمال قدرت و فائق آمدن بر مشکلات ندارد. به جامعه گرفتار آمده در برزخ انتظار و محاصره شده در مضایق و مشکلات باید امید داد و امید دشمنان را باید گرفت. همگی وظیفه داریم به قدرتمندتر شدن و تواناتر شدن دولت که در سنگر نخست خدمت همچنان ایستاده است کمک کنیم و خود دولت بیشتر از همه...
