ارمغان زمان فشمی - ضمیمه جامعه روزنامه اطلاعات| دوسال پیش همین موقعها شایعهای با این مضمون در فضای مجازی منتشر شد که چمن ورزشگاه آزادی را برای صرفهجویی در هزینهها با آب دریاچه قایقرانی آبیاری کردهاند، به همین دلیل چمن، باکتری گرفته که ۶۰ میلیارد تومان هزینه اصلاح آن است! از طرفی این مسأله موجب شده سطح آب دریاچه قایقرانی پایین بیاید و قایقهای تیم ملی قایقرانی به گِل بنشیند.
تیم ملی قایقرانی از برنامههای تمرینیاش جا مانده و هزینه جبران این برداشت آب هم حدود ۴۰ میلیارد پیشبینی شده، زیرا برای بالا آمدن سطح آب دریاچه آزادی، مجبور شدهاند از دریاچه چیتگر آب منتقل کنند!
آب انتقال دادهشده از چیتگر، دارای لارو حشرات بوده و مجموعه آزادی از پشههای یکروزه پر شده، از طرف دیگر، به دلیل پایین آمدن سطح آب دریاچه چیتگر، ماهیهای دریاچه مُردهاند و محیط را آلوده کردهاند.
البته شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی، همان زمان این اخبار را تکذیب کرد و کاهش سطح آب دریاچه آزادی را به گرمای کمسابقه تابستان و کاهش دبی آب چاههای پشتیبان دریاچه نسبت داد و اعلام کرد این موضوع به تدریج حل خواهد شد اما بیاعتمادی بسیاری از مردم به مسئولان آنچنان شدت داشت که شایعات را پذیرفتند، نه توضیحات را.
مردم طی سالهای اخیر، شاهد بودهاند که گاهی چه تصمیمات نادرست و نابخردانهای توسط برخی مسئولان گرفته شده و سرمایههای مملکت را بر باد داده است، گویی مسئولان ما اغلب در نقش «سیزیف» افسانهای بازی میکنند که محکوم شده بود سنگ بزرگی را تا نزدیک قلهای ببرد و قبل از رسیدن به پایان مسیر، شاهد بازغلتیدن آن به اول مسیر باشد و این چرخه تا ابد برای او ادامه داشت؛ همینقدر بیهوده و بیمعنی!
بنابراین مردم عجیب نمیدانند که یک روز شهرداری بیاید و خیابان را آسفالت کند و فردای آن روز اداره آب یادش بیفتد که میخواسته لولهکشیهای همان خیابان را عوض کند!
وقتی تصمیمات یک سازمان، بدون هماهنگی با سازمانهای دیگر، بدون مشورت با کارشناسان و بدون درنظر گرفتن تبعاتشان در زمینههای گوناگون گرفته شود، نهتنها گرهی از مشکلات مردم باز نخواهد کرد، که گرهی به گرههای قبلی خواهد افزود.
تهیه «پیوست اجتماعی» برای هر طرح و برنامه کلان، به معنای درنظر گرفتن همه عواقب و جوانب موضوع، راهکاری برای پیشگیری از تبعات احتمالی و ناخوشایند اجرای آن طرح و برنامه خواهد بود.
