نویسنده:مصطفی برغوثی* منبع: نیویورک تایمز
مترجم:آرش میریخانی
بریتانیا، کانادا، استرالیا و پرتغال روز یکشنبه گذشته کشور فلسطین را پیش از برگزاری کنفرانسی در سازمان ملل در آن هفته به رسمیت شناختند. انتظار میرفت کشورهای دیگری نیز در طول این گردهمایی که با هدف احیای چشمانداز راهحل دو کشوری بهعنوان مبنایی برای صلح میان فلسطینیها و اسرائیلیها طراحی شده بود، چنین کنند.
مصطفی برغوثی در یادداشتی برای نیویورک تایمز نوشت:شناسایی کشور فلسطین ــ که اکنون توسط حدود ۱۵۰ کشور رسمی شده ــ در برابر دههها انکار اسرائیل از حق تعیین سرنوشت فلسطینیها و برنامه گسترش شهرکسازی که به گفته بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی اسرائیل، «ایده کشور فلسطین را دفن میکند»، اقدامی خوشایند است.
با این حال، این در بهترین حالت نمادگرایی توخالی است و در بدترین حالت، انحرافی از فقدان اقدام برای متوقف کردن جنگ اسرائیل در غزه و گرسنگی و آوارگی اجباری حدود ۲ میلیون فلسطینی که در آنجا زندگی میکنند. هرگونه شناسایی کشور فلسطین باید همراه باشد با اقداماتی ملموس برای پاسخگو کردن اسرائیل در قبال سیاستهای غیرقانونی و ویرانگرش.تماشا از کرانه باختری، جایی که اسرائیل دهههاست با گسترش شهرکهایش در تلاش برای جلوگیری از تشکیل کشور فلسطین بوده، حسی شدید از تکرار را ایجاد میکند، چرا که تلاش برای راهحل دو کشوری هرگز به نظر نمیرسد واقعیت تککشوریِ آپارتایدی را که اسرائیل بر فلسطینیها تحمیل کرده و هر روز بیشتر تثبیت میکند، در نظر بگیرد.در ماه اوت، در واکنشی آشکار به برنامه فرانسه و دیگر کشورها برای شناسایی فلسطین، دولت اسرائیل گسترش شهرک در منطقه موسوم به E۱ در شرق قدس شرقی را تصویب کرد. این اقدام عملاً کرانه باختری اشغالی را که قرار است قلب کشور فلسطین باشد، به دو نیم تقسیم خواهد کرد. اسرائیل دههها به دلیل نگرانی از پیامدهای بینالمللی از ساختوساز در این منطقه خودداری کرده بود. انجام این کار مرگ حتمی راهحل دو کشوری تلقی میشد، حتی اگر به نظر بسیاری پیشتر نیز این راهحل مرده بود.
از زمان به قدرت رسیدن دولت راست افراطی اسرائیل در دسامبر ۲۰۲۲، تصویب طرح E۱ تنها تازهترین موج گسترش غیرقانونی شهرکهاست، از جمله تصویب ۲۲ شهرک جدید در کرانه باختری در بهار امسال. همانطور که اسموتریچ و وزیر دفاع اسرائیل، اسرائیل کاتص، در بیانیهای مشترک توضیح دادند، این شهرکها «همگی در چارچوب یک چشمانداز راهبردی بلندمدت قرار دارند که هدفش تقویت تسلط اسرائیل بر سرزمین، جلوگیری از تشکیل کشور فلسطین و ایجاد پایهای برای توسعه آینده شهرکسازی در دهههای آتی است».اسرائیل قدس شرقی اشغالی را ۴۵ سال پیش بهطور غیرقانونی ضمیمه کرد و کنترل خود بر این شهر را با حلقهای از شهرکها که آن را از کرانه باختری جدا میکند، عمیقتر ساخته است. از اکتبر ۲۰۲۳، اسرائیل غزه را ویران کرده و آن را تا حد زیادی غیرقابل سکونت ساخته است و با حمله جدید، در حال نابودی سیستماتیک شهر غزه و راندن فلسطینیها به مناطق محدود جنوب است. گزارش شده است که نخستوزیر بنیامین نتانیاهو در ماه مه گفته بود ویرانی در نوار غزه موجب خواهد شد مردم غزه به مهاجرت به جاهای دیگر وادار شوند.صرفِ شناسایی کشور فلسطین و تولید یک سند همراه با توصیهها هیچ تغییری در این وضعیت ایجاد نخواهد کرد. در عوض، اقدام لازم است.نخست، جامعه بینالمللی باید جنگ اسرائیل در غزه را متوقف کند، جنگی که گروههای حقوق بشری و شمار فزایندهای از کارشناسان آن را نسلکشی دانستهاند، و همچنین باید مانع پاکسازی قومی فلسطینیها در غزه و کرانه باختری شود. دوم، باید فشار جدی بر اسرائیل وارد شود تا سیاستهایش را درباره فلسطینیها تغییر دهد، از جمله لغو قانونی که مقرر میدارد تنها مردم یهودی حق تعیین سرنوشت در فلسطین تاریخی را دارند و نیز به رسمیت شناختن کشور فلسطین.برای دستیابی به این اهداف، دولتها ــ بهویژه حامیان غربی اسرائیل ــ باید تحریمهای اقتصادی اعمال کنند، همانطور که برخی در حال بررسی آن هستند، و یک تحریم جامع تسلیحاتی علیه اسرائیل برقرار کنند؛ مطالبهای که گروههای حقوق بشری سالها به دلیل شهرکسازی اسرائیل و سایر نقضهای حقوق بینالملل مطرح کردهاند.
آزادی فلسطینیان نمیتواند منوط به تأیید اسرائیل باشد. نابرابری قدرت میان اسرائیلیها و فلسطینیها باید به رسمیت شناخته شود. یکی از بزرگترین اشتباهاتِ تلاشهای گذشته برای صلح، برابرسازی نادرست دو طرف بود، گویی فلسطینیها سرزمین اسرائیلیها را استعمار کرده و آنان را در طول نزدیک به هشت دهه از خانههایشان بیرون راندهاند، نه برعکس. هیچیک از دو طرف از امنیت برخوردار نخواهند شد مگر اینکه ریشههای بیعدالتی برطرف شود.
میلیونها فلسطینی مردمانی بیکشور و تحت اشغال هستند که توسط اسرائیل، یک قدرت منطقهای مجهز به سلاح هستهای، سرکوب میشوند. یک الگوی جدید برای پرداختن به این عدم توازن و حمایت از مردمی که برای آزادی خود مبارزه میکنند لازم است، همانطور که در حمایت از مبارزه مردم آفریقای جنوبی علیه آپارتاید در کشورشان انجام شد.حدود ۷.۴ میلیون فلسطینی تحت کنترل اسرائیل زندگی میکنند، چه بهعنوان شهروند و چه در سرزمینهای اشغالی؛ در حالیکه حدود ۷.۲ میلیون یهودی اسرائیلی وجود دارد. سازمان آزادیبخش فلسطین دههها پیش تقسیم سرزمین را پذیرفت، حتی اگر این به معنای چشمپوشی از بیش از نیمی از آنچه سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ برای کشور فلسطین تعیین کرده بود، باشد.این یک سازش بزرگ بود. سازمان آزادیبخش فلسطین سپس رسماً دو بار اسرائیل را به رسمیت شناخت؛ نخست در سال ۱۹۸۸ و بار دیگر در سال ۱۹۹۳. اسرائیل، در مقابل، همچنان حق فلسطینیها برای داشتن کشوری مستقل یا هر گونه حق تعیین سرنوشت را انکار کرده است. برعکس، دولتهای متوالی اسرائیل بیش از نیم قرن صرف تثبیت نظام آپارتایدی خود کردهاند.جامعه بینالمللی باید سرانجام شکستهای گذشته و واقعیت موجود را بپذیرد. هیچ صلح واقعی و پایداری بدون برچیده شدن نظام آپارتاید اسرائیل امکانپذیر نخواهد بود. برای تحقق این امر باید فشار واقعی بر اسرائیل وارد شود.
* رهبر و از بنیانگذاران ابتکار ملی فلسطین
شما چه نظری دارید؟