اطلاعات نوشت: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به جایگاه جهانی حافظ شیرازی گفت: لسان‌الغیب حتی در زمان حیات خود هم شخصیتی فراملی بود و امروز هم مخاطبان در گوشه‌وکنار جهان او را مرشد و قرین معنوی خویش می‌دانند.

سید عباس صالحی در آیین یادروز حافظ شیرازی در حافظیه، با تأکید بر نقش ماندگار ۵شاعر بزرگ ایرانی یعنی فردوسی، مولوی، خیام، سعدی و حافظ  در قله‌های شعر جهان، افزود: حافظ رنگ و بویی متفاوت دارد که در زمانه خود هم به شهرتی جهانی دست یافته بود.

 وی گفت: هنگامی که حافظ می‌گوید «شکرشکن شوند طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله می‌رود»، گزافه نمی‌گوید، چرا که غزل‌های او به روایت محمد گل‌اندام، گردآورنده دیوانش، در ترکستان و هندوستان رواج یافته بود.

صالحی با اشاره به گسترش دامنه نفوذ شعر حافظ در شرق و غرب عالم افزود: با گذشت قرن‌ها، همچنان باید از خود بپرسیم حافظ چه داشت که جهانگیر شد و چگونه می‌توان او را فراتر از یک میراث ادبی، به عنوان نماد زنده فرهنگ ایرانی و اسلامی بازشناخت ؟

آمیختگی معرفت و معنویت در غزل‌های حافظ

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه با بیان این که حافظ شخصیتی چندوجهی است، ادامه داد: شعر و اندیشه حافظ عصاره معرفت و معنویت اسلامی و ایرانی است. دیوان او خلاصه‌ای از فرهنگ و حکمت ایران است که از پیش از اسلام تا پس از آن تداوم یافته است. حافظ با زبان شعر، نیاز عرفانی و معنوی انسان را پاسخ می‌دهد و در قالب غزل، جهانی از معنا را می‌گشاید؛ دیوانی به ظاهر مختصر اما به وسعت یک اقیانوس .تعبیرات لسان‌الغیب چنان ژرف و نافذ است که به سرعت در ادبیات فارسی پس از او نفوذ کرد و جایگاهی ماندگار یافت .

زبان جادویی و جهانی حافظ

صالحی یکی از دلایل ماندگاری حافظ را اعجاز زبانی و بیانی او دانست و گفت: حافظ در ادبیات و عرفان، بی‌بدیل است و از کلام وحی که بگذریم، سخنی به این زیبایی و تأثیر کمتر می‌توان یافت.
وی با اشاره به گزارش جهانگرد ایتالیایی پترو دلاواله افزود: این جهانگرد پس از بازگشت به ایتالیا، حافظ را با ورژیل شاعر معروف رومی مقایسه کرده و از توازن و موسیقی کم‌نظیر اشعار او یاد کرده است .

وزیر فرهنگ تأکید کرد: حتی برای ناآشنایان با زبان فارسی، شعر حافظ به‌واسطه موسیقی درونی و ریتم طبیعی‌اش، جذاب و دل‌انگیز است.

صالحی سومین ویژگی برجسته حافظ را آزادگی و ریاگریزی او دانست و گفت: بسیاری از دوستداران حافظ از همین زاویه با او آشنا شده‌اند. پوشکین، شاعر روس، آزاداندیشی حافظ را ستوده و اِمِرسون، شاعر و فیلسوف آمریکایی قرن نوزدهم، از ستیز او با زهد و ریا، الهام گرفته است.حافظ در عین شاعر بودن، فیلسوفی ژرف‌اندیش است که پاسخ‌هایی سیال و فلسفی به نیازهای وجودی انسان می‌دهد.حتی مکاتب فلسفی مدرن مانند اگزیستانسیالیسم هم از منظر هستی‌شناسانه به شعر حافظ رجوع کرده‌اند.

صالحی همچنین با اشاره به وجه رندی و شیدایی در اشعار حافظ گفت: دیوان حافظ رندانه است و بیت‌به‌بیت آن از تناقض‌های دلنشینی ساخته شده است که کنار هم به هارمونی می‌رسند. حافظ بلد است تضادها را در کنار هم بنشاند و از آنها جهانی زیبا و متعادل بسازد. شاید همین هنر، یعنی جمع اضداد در یک روح شاعرانه، راز جاودانگی حافظ باشد؛ شاعری که از دل شیراز برخاست اما در جان جهان نشسته است.