سید مسعود رضوی
۱- هفتة پیش که شمارة ویژهای در شانزده صفحه با عنوان «کوروشنامه» منتشر شد، بسیاری از مخاطبان فاضل و استادان تاریخ و فرهنگ، با ما تماس گرفتند و پیوست فرهنگی را مورد ستایش و لطف قرار دادند. از ایشان و تمام خوانندگان عالیمقام سپاسگزاریم. امّا غفلت یکی از دوستان را نیز متذکر شدند که در لحظة آخر بر روی جلد، به جای روز نمادین کوروش، این عنوان را قرار داده بود: «به مناسبت روز تولد کوروش بزرگ»!؟ البته ما خود نیز پس از چاپ متوجه و متعجب شدیم. از این سهو و خطا پوزش میخواهیم.
۲- استاد بزرگ هنر خوشنویسی ایران، محمود رهبران، لطف کردهاند و کتیبة روی جلد پیوست فرهنگی را با خط زیبا و فوقالعادهای ثبت و زیبایی و ارزش هنری این هفتهنامه را افزون و افزونتر کردهاند. از حضرت استاد سپاسها داریم.
۳- دانشور، طبیب و نویسندة صاحب فضایل ایران جناب پروفسور صادق مسرّت، با عنایت و نقدی تنبّهآمیز، نامهای خطاب به اینجانب نوشتهاند که درواقع درسی برای بنده و جمع همکاران گرامی ما در روزنامه اطلاعات است. ایشان همچون سایهای بر سر دانشگاه، شاگردانشان و ما هستند و برای تندرستی و حضور ایشان در عرصة پزشکی و فرهنگ و قلم نیایش میکنیم.
نامة پروفسور مسرّتِ گرامی، همچون دیگر نوشتهها و مکتوبات ایشان، عزیز است و روی چشم ما جای دارد. چندین یادداشت و مقاله و نقد و تحلیل پیشین ایشان، در کنار اظهار محبتهای بزرگوارانة جناب استاد، برای این قلم و پیوست فرهنگی و روزنامة اطلاعات، شهدی گوارا و سرمایة لطف و عنایت است. این نامة مشفقانه و منتقدانه هم از ملاحت کلام و عنایت خالی نیست و البته ما برای امانتداری و تصدیق امر و نظر جناب پروفسور مسرّت، عین نامة ایشان را میآوریم:
۴- جناب آقای رضوی؛ با سلام خالصانه
اینجانب با داشتن ۹۳ سال مدت ۳۲ سال است که در ایران زندگی میکنم با عضویت در دانشگاه تهران و داشتن مسئولیت سردبیری یک مجله تخصصی بیش از ده سال و عضویت رسمی فرهنگستان علوم پزشکی با خواندن روزنامه اطلاعات در اغلب روزها سعی کردهام خود را در جریان اوضاع کشور قرار دهم و معتقدم که روزنامه اطلاعات دارای مدیریت آگاه و همکاران کاردان و خیرخواه و وطندوست مورد احترام طبقه فاضل ایران میباشد بنده هم تا به حال فقط بهوسیله مقالاتتان با شما آشنایی پیدا کرده و جنابعالی را به عنوان یک نویسنده ... و مورد احترام و قبول مؤسسه فرهنگی اطلاعات میشناسم و از این دیدگاه صلاح دانستم که به جای رجوع به صاحب امتیاز و سردبیر به شما نامه نوشته و تغییراتی که در روش و برخورد روزنامه با اهل رجوع و خوانندگان و کسانی که مقاله برای روزنامه ارسال میکنند باید انجام گیرد به شما انتقال داده و تقاضا کنم که چنانچه با آن موافق هستید از هیئت تصمیمگیری انجام آن را بخواهید.
بنده شاید بیش از ده سال است که گاهگاهی مقاله برای آن روزنامه میفرستم این مقالات هم اجتماعی و هم تخصصی در رشته پزشکی بوده و یک مرتبه هم کاملاً انتقادی از سه مقالهای بوده که در مدت یک ماه در آن روزنامه چاپ شده و خود را موظف دانستم که برای ارتقای کیفیت روزنامه تصحیح محتویات آن را گوشزد کنم. آنچه که فکر میکنم برای یک مؤسسه مطبوعاتی و فرهنگی لازم است، احترام و قدردانی مسئولین روزنامه از مرجوعین است که باید به صورت رسمی با جواب نامهها حتی به صورت یک خط هم که شده انجام گیرد ولی این روزنامه با کسانی که احساس مسئولیت میکنند و با قصد هدایت و روشنگری جامعه مقاله ارسال میکنند هیچ عکسالعملی نشان نداده از جایگاه قدرت خود بیاعتنایی و سکوت را انتخاب کرده و راه و رسم محترمانه را که در جهان متمدن مرسوم است زیر پا میگذارد که آن را میتوان متأسفانه بیادبی فرهنگی آن نهاد نامید.
نکته دیگری را که من جدا به آن اعتراض دارم عوض کردن یا حذف قسمتی از محتویات مقاله است که اگر اصلاح کلام باشد مورد تأیید است ولی اگر غیر از آن باشد باید مورد تأیید نویسنده قرار گیرد و رضایت او باید قبل از چاپ مقاله اخذ گردد. به نظر میرسد که محتویات مقاله در مواقعی تعارض منافع با بعضی از گروهها در جامعه از جمله لابراتوارها و یا افراد سودجود و نفوذی در آن روزنامه دارد و بدین جهت از چاپ آن خودداری میگردد. شما میدانید که بعضی از پزشکان بدون هیچگونه ضرورت، کارهای تشخیصی (مانند اندسکوپی) و آزمایشات فراوان در بیماران انجام میدهند که دانستن و بیفایده بودن آن برای بیماران و خوانندگان روزنامه ضرورت دارد به عنوان مثال در چند ماه پیش بنده با یکی از همکارانم دکتر رضا ملکزاده که وزیر سابق بهداشت دولت مرحوم رفسنجانی بود یک مقاله راجع به آزمایشات ضروری برای غربالگری و شناخت بیماریها در افراد جامعه را مورد بحث قرار دادم. چون خیلی از پزشکان آزمایشات فراوان و غیر ضروری را در افراد جوان و سالم زیر ۳۵ سال بهطور روتین در فاصلههای کوتاه و حتی سالیانه برخلاف راهنماییهای انجمنهای بینالمللی انجام میدهند که هزینهها را بالا برده و کاملاً بیفایده بوده و در صورت کمی غیر طبیعی بودن آن سبب تشویش و ناراحتی افراد کاملاً سالم میگردد؛ این مقاله مهم چاپ نشد. از آنجایی که مقالات ارسالی پس از ۳ تا ۴ هفته ممکن است سرنوشت آن معلوم گردد که چاپ نمیشود نویسندگان پس از گذشت این مدت دیگر حوصله و علاقه برای ارسال آن را به روزنامه دیگر از دست میدهند. در مقاله دیگری که بنده از سه مقاله چاپ شده در فاصله یک ماه به علت عدم صحت محتویات یا عدم فهم مطالب انتقاد کرده بودم هیچ عکسالعملی ندیدم.
خواهش بنده از مسئولین محترم روزنامه به شرح زیر میباشد:
۱ـ نوشتن یک نامه جوابی بلافاصله پس از تصمیم از طرف مسئولین روزنامه بسیار کوتاه برای نویسندگان مقالات است که با چاپ آن موافقت شد یا مورد تأیید قرار نگرفت.
۲ـ موافقت حذف مطالب یا تغییر محتویات مهم مقاله قبل از چاپ از نویسنده خواسته شود.
۳ـ در رابطه با مقالات تخصصی که تضاد منافع ممکن است از اهمیت برخوردار بوده و بوجود آید داشتن ارتباط با افراد مورد اعتماد و منصف برای گرفتن تصمیم تجدید نظر کلی انجام گیرد.
تقاضای توجه آن جناب را در صورت موافقت با خواستههایم با تشکر فراوان دارم.
ارادتمند صادق مسرت
تهران ۳ آبان ۱۴۰۴
۵- پیوست فرهنگی روزنامة اطلاعات، ویژة شخص یا موضوع خاصی نیست و تعلق به فرهنگ و تاریخ ایران دارد. زبان و ادب پارسی، مسائل جامعه و سرزمین از منظر فرهنگ، متون و عناصری که موجب اعتلای سنت و اندیشه و ذوق و زبان ملّت است. صفحات این پیوست متعلق به تمام پژوهندگان و نویسندگان و مردم ایران است و امیدواریم تکتک خوانندگان بزرگوار با نظر نقد و نکتهسنجی، در این صفحات بنگرند و همچنانکه تاکنون با ارسال مطالب و مقالات و نقد و نظرها، با ما تشریکمساعی داشتهاند، زینپس هم دریغ نفرمایند. والسلام.
شما چه نظری دارید؟