رئیس دولت اصلاحات در پیامی به مناسبت روز دانشجو نوشت: دانشگاه را خانه ایمن و آرام این فرزندان شایسته ایران بدانیم، نهادی خودی اما منتقد و مسأله شناس و افق گشا که در آن تنوع و تفاوت اصالت و اعتبار دارد، نه خالص سازی و یکدست کردن.
به گزارش ایسنا، متن پیام سید محمد خاتمی به این شرح است:
١۶ آذر روز دانشجو است، روزی که گذار ایام در هفتاد و دو سال گرد فراموشی بر حقیقت آن نپاشیده است. این حقیقت، آزادگی و آزادیخواهی همواره وجه امتیاز ١۶ آذر بوده است و خواهد بود و می تواند و باید برای دانشگاه و به خصوص دانشجو و نقش اجتماعی آن الگو باشد.
در هنگامه ای که استعمار و استبداد راه ها را بر مردمی که خواستار استقلال، آزادی و حاکمیت بر سرنوشت و داشتن زندگی امن و برخوردار بودند بسته بود و سایه شوم کودتا عرصه را بر همه تنگ کرده بود و آزادیخواهان و میهندوستان یا در بند یا سپرده شده به جوخه های اعدام یا محروم از حضور و مشارکت در امر جامعه بودند، دانشگاه حتی به بهای دادن قربانی نشان داد که در حرکت به سوی استقلال و آزادی و سربلندی پیشتاز است.
این روز بزرگ را گرامی می دارم و به روان پاک شهیدان ۱۶ آذر و همه شهیدان دانشگاه از آن دوران تاکنون درود می فرستم و مراتب احترام و ادب همیشگی خود نسبت به مقام والای تمامی دانشگاهیان به خصوص دانشجویان عزیز اعلام می دارم. آزادی فضای فکری، فرهنگی و سیاسی دانشگاه و هرچه بیشتر امن کردن و بی هزینهتر کردن حضور و مشارکت پرشور جوانان در همه عرصه ها و فراهم آمدن زمینه های تقویت نهاد دانشگاه که مدار و محور توسعه علمی و آزاداندیشی باشد ،همیشه و در شرایط دشوار امروز ایران نه یک آرزو بلکه یک ضرورت است.
دانشگاه سرزنده و زبان آور ، علامت حیات جامعه است و دانشگاهِ نگران و ناامن و منفعل علامت رکود و بیماری جامعه و نظام سیاسی.
در زمانه و جهانی به سر می بریم که قدرت و سیاست باید از علم و نهاد علم تمکین کنند نه آنکه آن را به تسخیر خود درآورند. به "عصر دانایی" پا نهاده ایم و در این عصر زوال منابع انسانی و تنزل سرمایه اجتماعی در دانشگاه حتی آینده سوزتر از فرسایش منابع و سرمایه های طبیعی و اقلیمی است. نخبگان علمی اعم از استادان و محققان و دانشجویان و ایرانیان بلند آوازه خارج از کشور، عوامل عزّت و سربلندی ایران عزیز ند. همه باید حقوق و حرمت این
سرمایه ها را با تمامی وجود بفهمیم و پاس بداریم. اصحاب سیاست با هر گرایشی باید در برابر سخن و خواست دانشگاهیان و دانشجویان فروتن باشند. دانشگاه را خانه ایمن و آرام این فرزندان شایسته ایران بدانیم؛ نهادی خودی اما منتقد و مسأله شناس و افق گشا که در آن تنوع و تفاوت اصالت و اعتبار دارد، نه خالص سازی و یکدست کردن. در تحقق این مهم و در این دوران دشوار و تاریخ ساز، از دانشجویان عزیز هم تمنا می شود که ضمن حفظ و تقویت بیداری خود در برابر توطئه ها و خطرهایی که از بیرون علیه میهن و تمامیت ارضی و استقلال و پیشرفت کشور است، در شناخت موانع سختی که بر سر راه تأمین حقوق اساسی و اقتصادی مردم و به خصوص حق حاکمیت بر سرنوشت است، تلاش و راه های رفع موانع را جستجو کنند.
سوگمندانه باید گفت دانشگاههای ما حال و روز خوبی برای ایفای این نقش و مسئولیت اجتماعی ندارند و با وجود و حضور شخصیتهایی دانشمند و درد آشنا در رأس دو وزارتخانه وزارت علوم و تحقیقات و نوآوری و بهداشت و درمان و آموزش پزشکی که خواستار و پیگیر بهبود وضع آموزش عالی و به خصوص سپردن مدیریت ها به دست صاحبان شایسته دانشگاه و عزت و احترام استاد و آزادی و امنیت دانشجو هستند، باز اما دانشگاهها و مراکز آموزش عالی وضع مطلوبی ندارند و این امر ناشی از موانع عینی و ساختاری و ذهنی بعضاً مزمن و بعضاً جدید و مداخلههای متعدد امنیتی و منفعتی است. لازمه عبور از تنگناها و بحران های متعدد کشور، اعتماد و اعتنا به نهاد علم و عقلانیت یعنی دانشگاه و عاملان و فاعلان توسعه علمی یعنی دانشجویان و استادان و بازکردن بندهایی است که برپای حضور و مشارکت موثر آنان بسته شده است.
علم در زمین مرده نمی روید و دانشگاه دلمرده برای امروز و آینده ایران سودمند نیست. پس همه ما بدانیم که احیای نقش واقعی دانشگاه و حرمت و حقوق طبیعی و اساسی دانشجو و استاد و تأمین عملی امنیت ذهنی و روانی و معیشتی و سیاسی آنان به رسمیت شناخته شود، ضرورتی حیاتی برای بهبود اوضاع ما ست. از خداوند بزرگ می خواهم که به همه ما کمک کند که این امانت و ظرفیت و سرمایه ملی را به جد پاس بداریم.
شما چه نظری دارید؟