سایت خانه علم دانشگاه علوم پایه زنجان نوشت: آیا شکل ساعت شنی را می‌بینید یا {چشمی می‌بینید که} شما را می‌نگرد؟
در هر صورت، شن‌های زمان {استعاره از غبار‌های چندلایه پیرامون سحابی} برای ستاره مرکزی این سحابی سیاره‌ای شبیه به ساعت شنی، رو به پایان هستند. با پایان‌یافتن سوخت هسته‌ای آن، این مرحله کوتاه، دیدنی و مرحله نهایی زندگی ستاره‌ای شبیه به خورشید، با پس‌زدن (پرتاب) لایه‌های بیرونی آن به سمت بیرون، به سر می‌رسد و هسته‌اش تبدیل به یک کوتوله سفید خنک‌شونده و محوشونده می‌شود.
در سال ۱۹۹۵، ستاره‌شناسان از تلسکوپ فضایی هابل (HST) برای تهیه مجموعه‌ای از تصاویر سحابی‌های سیاره‌ای، از جمله موردی که در اینجا نشان داده شده است، استفاده کردند.
حلقه‌های ظریف گاز درخشان رنگارنگ (قرمز نیتروژن، سبز هیدروژن و آبی اکسیژن) در تصویر، دیواره‌های نازک ساعت شنی را نشان می‌دهند. وضوح بی‌سابقه تصاویر هابل، جزئیات شگفت‌انگیزی از فرآیند پرتاب سحابی را نشان داده است که به حل اسرار مهم اشکال و تقارن‌های پیچیده سحابی‌های سیاره‌ای مانند MyCn ۱۸ کمک می‌کنند.
