مجید تفرشی نوشت: سوای گمانهزنیهای نامتعارف در مورد هدفمند و با نقشه بودن حضور ۸۰ نفر نامزد انتخابات ریاست جمهوری، این پدیده که مشابه آن فقط در انتخابات سال ۱۳۵۸ دیده شده و اغلب آنها رد صلاحیت شدند، نشانگر چند نکته از جمله این موارد است:
۱. بسیاری از ثبتنام کنندگان، میدانند که هیچ بختی برای موفقیت در این رقابت ندارند، ولی صرفا برای قرار گرفتن در اخبار و در یادها ماندن ثبت نام کردند.
۲. عدهای هم با مطرح کردن نام خود در بین نامزدها، قصد سهمخواهی و پست گرفتن در دولتهای آینده را دارند.
۳. نبود تشکیلات جدی حزبی سیاسی، موجب شده که برخی از افرادی که، درست یا غلط، خود را شایسته این مقام میدانند، بدون مشورت جدی درباره شایستگی خود و مقبولیتشان، خود را در قامت ناجی کشور بدانند.
۴. به فرض حسننیت، ناامیدی جدی از تغییرات طبیعی ساختاری و منطقی، موجب شده که این افراد به غلط تصور کنند که در چارچوب نظام فعلی، صرفا با کسب مقام ریاست جمهوری میتوانند به ایران خدمت کرده و وضع موجود را به سمت وضع مطلوب مورد نظر خود سوق دهند.
۵. با هر استاندارد و معیاری، این موارد نشانگر مشکلات جدی ساختاری در نگاههای راهحل محور برای برون رفت از وضع موجود به سمت وضع مطلوب (به گمان نامزدهای انتخاباتی) است.
مجید تفرشی، فعال رسانهای تکثر و تعدد چهرههای سیاسی برای ثبتنام ریاستجمهوری را مورد تحلیل قرار داد.