به گزارش اطلاعات آنلاین، تیم جوان و نه چندان پرستاره پاس در سوم بهمن سال ۱۳۷۱، بر بام فوتبال آسیا ایستاد و دست به کاری زد که بعدا هرگز هیچ تیم ایرانی دیگری موفق به انجامش نشد. در ایران هیچکس، برای تیم جوان و یکدست فیروز کریمی شانس قهرمانی قائل نبود و نتایج عجیب و متفاوت تیم هم چیزی نبود که کسی را دلخوش به قهرمانی کند اما این تیم، نامهای بزرگی از شرق و غرب آسیا را به زیر کشید و تنها جامی که در کلکسیون افتخاراتش خالی بود را به آن اضافه کرد.
پاس یکی از تیم های قدیمی و ریشه دار ایران بود که در ابتدای دهه ۱۳۳۰ توسط برخی افسران شهربانی تاسیس شد و در ۵ دهه بعدش، همیشه یکی از قدرت های فوتبال ایران بود. این تیم هم قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب چند دوره قهرمان فوتبال ایران شد و تنها جامی که نبرده بود، قهرمانی آسیا بود. این جام را هم فیروز کریمی و بازیکنانی مثل محسن گروسی، فرهاد عباسی، محمد شهبندیان، اکبر یوسفی، رضا امری، رضا رضایی منش، علیرضا حکیمی زاده، آرش نوآموز، اصغر مدیرروستا و غیره به کلکسیون افتخارات این باشگاه اضافه کردند.
صعود عجیب به فینال منامه
پاس در آن سال، نتایج خوبی می گرفت و پیش از قهرمانی در آسیا، در جام بین المللی میلز هند به قهرمانی رسید. آنها در لیگ یکی از سه شانس اول قهرمانی بودند اما با این حال کمی نسبت به فصل قبل، تضعیف شده بودند. این تیم به تازگی ستاره هایی مثل محمد خاکپور، حمید استیلی و مارکار آقاجانیان را از دست داده بود اما اعتماد فیروز کریمی به بازیکنان جوانی مثل مهدی تارتار، محمود شافعی و فرهاد عباسی، جای خالی آنها را پر کرده بود. با این حال نتایج اولیه پاس، بالا و پایین زیادی داشت و هیچ کس را به قهرمانی امیدوار نکرده بود. آنها در بازی های مقدماتی شروعی توفانی داشتند و در دو بازی رفت و برگشت، العربی قطر را که در آن زمان تیم قدرتمندی بود در مجموع ۴ بر ۳ شکست دادند تا به مرحله گروهی برسند.
مرحله گروهی با هفت تیم برگزار شد؛ پاس در گروه دوم، با الوصل و وهایب پاکستان همگروه شد. آنها در بازی اول یک بر صفر به تیم اماراتی باختند، و در بازی دوم خود ۱-۱ با وهایب مساوی کردند. اما از آنجا که وهایب ۱۰ بر یک مغلوب الوصل شده بود، این پاس بود که با تنها یک امتیاز و به لطف تفاضل گل بهتر به یک چهارم نهایی صعود کرد.
بر اساس قرعه، پاس در مقابل یومیوری ژاپن به میدان رفت. این تیم دو بازیکن برزیلی سرشناس داشت و مربی آن گفته بود که برای قهرمانی به منامه آمده و فقط از این بازی برد می خواهد تا به فینال برسد. اما این پاس بود که در وقت های اضافی بازی، گل آخر بازی را زد و ۲ بر یک برنده شد. گل های پاس را مدیرروستا و علیرضا حکیمی زاده به ثمر رساندند. سرمربی تیم ژاپنی، بعد از این بازی به اشتباهش درباره پاس اعتراف کرده و گفته بود در قضاوتش درباره پاس اشتباه کرده و فکر نمی کرده برابر چنین تیمی به میدان برود. به این ترتیب، پاس، در کمال شگفتی، به فینال رسید، جایی که الشباب عربستان و سرمربی نامدارش، کارلوس آلبرتو پریرا، انتظارش را می کشید.
فیروز کریمی، مچ قهرمان جهان را خواباند
بزرگترین ستاره تیم عربستانی، سرمربی نامدار برزیلی این تیم بود بود که پیش از آن، با تیم ملی کشورش قهرمان جهان شده بود. فیروز کریمی در آن سالها یک مربی در حال اوج گیری بود و به گفته بازیکنانش، همیشه در حال مطالعه و یادگیری بود و مقالات و کتاب های مسائل روز فوتبال از اروپا برایش ارسال می شد تا به روز باشد، اما همه اینها دلیل نمیشد که زیر سایه حضور سنگین کارلوس آلبرتو پریرا قرار نگیرد. او سالها بعد، در یک برنامه تلویزیونی اعتراف کرد که کاملا تحت تاثیر این مربی برزیلی بوده و به جای مشاهده بازی، در حال تماشای حرکات و رفتارهای او در کنار زمین بوده است و در تلاش برای تقلید رفتارهای او، حتی بازیکنان تیم خودش را هم سردرگم کرده است. کریمی البته در انتهای بازی مچ رقیب نامدارش را خواباند و این پاس بود که تیم نامدار عربستانی را با تک گل محسن گروسی شکست داد و برای اولین بار و آخرین بار، قهرمان آسیا شد. هرچند کریمی صادقانه درباره بی تجربگی و خامی خود در آن دوره از بازی ها اعتراف کرده، اما تصمیم های شجاعانه ای گرفته بود که به تیمش برای قهرمانی کمک کرده بود. از جمله آنها، اعتماد به جوانان بود؛ در بازی دوم، با وجود برگشت مدیرروستا و اکبر یوسفی از مصدومیت، کریمی باز هم همین جوانان را به میدان فرستاد و تیمش با ترکیبی مرموز و ناشناخته به مرحله بعد صعود کرد.
گروسی، سالها بعد در یک مصاحبه گفته که هیچ کس باور نداشت پاس قهرمان می شود، اما با این حال تیمش شایسته این قهرمانی بوده است؛ «هیچ کس در ایران فکر نمی کرد که ما می توانیم قهرمان آسیا شویم. در حقیقت ، آنها اصلاً انتظار چنین کاری را نداشتند زیرا اکثر تیم های ایرانی در آسیا معمولاً نتایج خوبی نمی گرفتند. البته، ما برای کسب عنوان قهرمانی به مسابقات آمدیم. پاس یک تیم جوان و یکدست و در حال پیشرفت بود و درخشش در جام باشگاه‌های آسیا بخشی از مسیری بود که برای بدل‌شدن به یکی از بهترین تیم‌های باشگاهی ایران طی می‌کردیم.»
چند دهه بعد از آن سال، پاس عملا تیمی فراموش شده است و به خاطر تغییرات اجباری در مالکیتش، دیگر خبری از آن در جامعه فوتبال ایران شنیده نمی شود.
