محمد ماکویی ـ طنزپرداز: اسم «هوش مصنوعی» را که می‌شنوم، به سال‌های نزدیک پیروزی انقلاب پرتاب می‌شوم؛ سال‌هایی که تلویزیون سریال «مرد ۶ میلیون دلاری را نمایش می‌داد!
گاهی فکر می‌کنم که سازندگان «سریال»، هنگام ساخت، عبارت معروف ژول‌ورن «آنچه را که یک نفر می‌تواند تصور کند، دیگری می‌تواند به‌وجود آورد»، در نظر داشتند و مطمئن بودند که روزی در دنیای واقعی، مرد ۶ میلیون دلاری واقعاً می‌تواند به‌وجود بیاید.امروز، به مدد هوش مصنوعی، ساخت مرد ۶ میلیون دلاری کاملاً ممکن شده است؛ زیرا وقتی هوش مصنوعی یک انسان نابینا را دارای قدرت بینایی می‌کند و به یک فرد دچار مشکل شدید نخاعی توانایی حرکت می‌دهد، می‌تواند مرد ۶ میلیون دلاری را عملاً خلق کند!
فکرش را بکنید در حالی که در خانه نشسته‌اید، می‌توانید به‌وسیله چشم غیرمسلح اتفاقاتی را که در خانه روبرویی، که با شما به اندازه یک خیابان ۲۰ متری فاصله دارد، می‌افتد، به گونه‌ای مشاهده کنید که انگار ساکنان آن خانه در نیم‌متری شما واقع هستند و هیچ پرده‌ای هم قادر نیست در دید خوب شما به اندازه سر سوزنی خلل ایجاد کند، این‌که فکر کنید این روزها، دیوارهای نازک ساختمان‌ها و سقف پفکی آنها باعث شده‌اند که برخی خانوارها، هم از مشکلات زناشویی همسایه دیوار به دیوار سر دربیاورند و هم اطلاع موثق پیدا کنند که همسایه طبقه پایینی خانه و زندگی مجلل و اشرافی خود را به تمامی هم از راه قانونی فراهم نکرده است!اگر بتوان با این مشکل از طریق ادای مدام «هیس! می‌شنوند» کنار آمد، کنار آمدن با همسایه‌ای که می‌دانید دارای گوش مصنوعی است و شنونده تمامی صداهای کوتاه و بلند آنهایی است که در حول‌وحوش یک خیابان زندگی می‌کنند، فقط در حکم یک «مأموریت غیرممکن» خواهد بود!تردیدی وجود ندارد که «انقلاب صنعتی» نتیجه زیاده‌خواهی انسان‌ها بود و علیرغم مزایای کتمان‌ناپذیری که داشت، تعادل زیست‌محیطی دنیا را برهم زد و کاری کرد که خیلی‌ها امروزه از هرم گرما شر و شر عرق بریزند و خیلی‌ها با پیدا کردن شرایط بسیار اسف‌بارتر، خانه و زندگی خویش را از دست بدهند و کلاً نیست و نابود شوند!
با این حساب است که ابهام جدی درباره پاسخ سؤال «واقعاً مردم قبل از انقلاب صنعتی از ما بدتر زندگی می‌کردند؟» وجود دارد و بر  همین اساس؛ معلوم نیست که مردم دویست سیصد سال دیگر، با زندگی‌هایی که از حد تصور ما بیرون است، هوس نکنند که به مدد هوش مصنوعی نحوه زیست ما را شبیه‌سازی نکنند و با آه و افسوس فراوان «کاش آن دوران‌ها بود» را از دهان و دندان‌های مصنوعی خود بیرون نریزند!