احمد خرم، وزیر دولت اصلاحات در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» با اشاره به شرایط ویژه کشور متاثر از جنگ تحمیلی با اسرائیل، اظهار داشت: ایران در شرایطی بالاجبار به درگیری نظامی ورود کرد که قریب به ۲ دهه است، به دلیل رویکرد تحریمی علیه کشورمان، شرایط جنگی را به طور غیرمستقیم تجربه می کردیم. در واقع وقتی اقتصادمان قفل است و محدودیت مان به حدی است که دستِ مان در ۲۰ سال اخیر از بازارهای جهانی کوتاه بوده، باید به این تشخیص و فهم برسیم که «چاره اندیشی» از هر ضرورتی ضروری تر است. در واقع این نگاه که «مذاکره مذموم است» نتیجه ای جز تداوم بن بست های فعلی نخواهد داشت.
فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه گفت: اینکه نسبت به «تغییر» احساس بی نیازی داشته باشیم و همچنان به سر دادن شعارهای رادیکال اصرار کنیم، حتما روز به روز دشواری های بیشتری به مردم تحمیل خواهد کرد. چرا که بر اساس واقعیتی انکارنشدنی، کشورها برای رشد اقتصادی که الزام اصلی آرامش عمومی است، به برقراری رابطه اقتصادی با کشورهایی که در اقتصاد جهان دست بالا دارند، احتیاج دارند. البته این به معنی نادیده گرفتن ارزش ها و بی اعتنایی به استقلال کشور نیست. اما باید شرایط فعلی را با تدبیر و واقع بینی به صورتی در بیاوریم که برای همیشه از شرِ تحریم های خردکننده رهایی پیدا کنیم.
او افزود: تجارت با دنیا الزام اصلی رشد اقتصادی است. به این معنی که تا زمانیکه در بازار جهانی اقتصاد واردات و صادرات نداشته باشیم و همچنین اگر موفق نشویم، سرمایه خارجی جذب کنیم، هر برنامه و طرحی را هم که پیگیری کنیم، بازهم نمیتوانیم به گره گشایی اقتصاد امیدوار باشیم. ضمن اینکه باید جلوی سوءاستفاده کشورهای دیگر را بگیریم. به عنوان مثال چینی ها که ادعای «همراهی با ایران» را دارند، به واسطه تخفیف های نفتی که از ایران می گیرند، تقریبا روزانه هزار میلیارد تومان از منابع ایران را به خزانه شان واریز می کنند.
احمد خرم درباره شرایط جنگ تحمیلی اخیر نیز توضیح داد: حالا که مردم ایران با تعصبی که از خود نشان دادند، نقشه های دشمن را نقشِ بر آب کردند، لازم است نظام حکمرانی همه تلاش اش را به کار بگیرد تا آلام مردم حتی المقدور کمتر شود. توصیه به تصمیم گیران این است که با در نظر گرفتن شرایط بسیار سختی که جامعه را درگیر خود کرده است، در قدم اول دولت با حضوری قوی و با اقتدار در دیپلماسی جهانی مقدمات وارد شدن به بازار اقتصاد دنیا را فراهم کند. البته ناگفته پیداست، برای تحقق این مهم باید از افراط و تندروی پرهیز کنیم و با بی اعتنایی به شعارهای توخالی، کارهای عملی را در راستای کاهش دردسرها در دستور کار قرار بدهیم.
