محمد ماکویی ـ طنزپرداز: همیشه در عرصه فوتبال این سوال مطرح بوده که بهتر است تیم از جوانان جویای نام تشکیل شود، یا متشکل از افراد با تجربه، در زمینه فوتبال، باشد؟
این سوال از آنجا به ذهن رسیده است که جوانان، بهتر و بیشتر می‌دوند و در طول ۹۰ دقیقه، یا بیشتر، کم نمی‌آورند. 
از سوی دیگر یک با تجربه بیشتر موقعیت‌ها را بارها و بارها تجربه کرده و آزموده است و به همین سبب امکان این که موقعیت گل صد در صد را هدر دهد کمتر از یک جوان خام است و جدا از این سوتی وحشتناک منجر به گل حریف در جوانان به مراتب بیشتر از با تجربه‌ها به چشم می‌خورد. 
شواهدی مبنی بر این که هر ۲ این دیدگاه‌ها اهمیت دارند، به چشم می‌خورد و ما در ادوار مختلف جام جهانی تیم‌های زیادی را دیده‌ایم که به مدد تجربه یا نیروی جوانی و یا ترکیبی از هر ۲ به موفقیت‌های حسرت  برانگیز رسیده‌اند. 
شاید بر این اساس بوده است که عده‌ای مصمم شده‌اند به مدد تمرین‌های سخت و بازی‌های دوستانه و تدارکاتی فراوان، خیلی زود از یک جوان، یک با تجربه بسازند و از نیروی جوانی و تجربه یکجا استفاده کنند. 
در عرصه کار و فعالیت این سوال به گونه دیگر مطرح می‌شود: بهتر است از جوانان استفاده کنیم و آن‌ها را به مدد آموزش‌های لازم و ضروری مهیای آینده سازیم و یا با تجربه‌هایی که کار را زود و خوب انجام می‌دهند، حسابی حال کنیم!
این سوال هم از آنجا مهم است که جوانان با حقوق‌های کمتر کار می‌کنند و حرف گوش کن‌تر هستند، اما پیران و با تجربه‌ها با دسته گل‌هایی که آب نمی‌دهند، صرفه‌جویی‌های فراوانی در وقت و هزینه به عمل می‌آورند. 
به هر حال، هم آن‌هایی که همه کارها را به مسن‌ترها می‌سپارند و بی‌خیال نیروی جوانی می‌شوند در اشتباه هستند و هم کسانی که با جوانگرایی افراطی، مسن‌ترها را به چشم درختان خشکی که آبیاری نمی‌خواهند، می‌نگرند، آینده خوبی را پیش چشم خود و دیگران قرار نخواهند داد.