فیضعلی مداح: به گفته کارشناسان در خانههای نسبتاً بزرگ و جادار اتاقها، انباریها و سقفها به تناسب وسیع و جای جنب و جوش و تحرک است و فرزندان میتوانند بدون محدودیت فضائی در هر گوشه به بازی و تمرین و ورزش بپردازند که این نوع تحرکات یک نوع پرورش استعداد ها و یادگیری عمیق است.
همچنین به هنگام پذیرایی از میهمانانباید فضای کافی برای نشستن و خوابیدن و یا استراحت وجود داشته باشد، زیرا در صورت کمبود فضا، مهمانپذیر شرمنده و ناراحت خواهد شد و از همه مهمتر درفضای کوچک زندگی، ذهن انسان هم به همان اندازه کوچک میشود و فرزندان، با برخورداری از فضای مفرح و با ابعاد وسیع دامنه تفکرات و اندیشههایشان به همان اندازه رشد میکند و شکوفا میشود. مهمترین عامل رشد وتکامل، سخاوت و کرامت کودکان و دست و دلبازی آنان، همان تصورات و تخیلات درونی است که به آنان فرمان میدهد تا چه اندازه به هنگام حل یک مسئله ریاضی و یا شیمی، با سرعت بیشتر به پاسخ قابل قبول برسد، زیرا در علوم و فنون و تدابیر مهندسی و مهارتهای فنی تصورات ذهنی و فضایی در تشخیص معایب و محاسن یک پروژه مهندسی، را اصلح نشان خواهد داد. البته عصاره این تفکر در «ژن» و یا سیستمهای فیزیولوژیک مغز نهفته است و بدون شک خدادادی و ذاتی است، چنانکه مولانا گفتهاند:
هر که را سیرتی بنهادهایم هر که را اصطلاحی دادهایم
که واژه «سیرت»، همان «ژن» است و در حقیقت مایه اصلی آن را خداوند تبارک و تعالی به انسان هدیه کرده است.
فضای فیزیکی در محل زندگی، این ژنها را به حرکت درمیآورند و با سرعت بیشتر، تخیلات انسان را در سطح بسیار وسیع رشد و تکامل میبخشند و موفقیت وی را در پیشبرد اهداف متعالی آسان میکنند.
شما چه نظری دارید؟