روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: خبر امضاء قرارداد صلح میان الهام علیاف و نیکول پاشینیان که دیروز جمعه در واشنگتن صورت گرفت، با قطع نظر از محتوای آن، از دو نظر برای ایران قابل تأمل است.
اول اینکه صلح میان جمهوی آذربایجان و ارمنستان به جای آنکه با میانجیگری ایران برقرار شود چرا باید به ابتکار آمریکا نیازمند باشد؟ و دوم اینکه ضعف دیپلماسی ما به آمریکا فرصت داده است با راهکار سیاسی به دالان زنگزور دست پیدا کند و به راحتی همسایه دیوار به دیوار ایران در منطقه حساس شمال غرب شود.
۱- در آخرین سال ریاست جمهوری دونالد ترامپ در دور اول، زمانی که توطئه عادیسازی روابط اعراب و اسرائیل تحت عنوان «پیمان ابراهیم» در حال اجرا بود، به دستگاه دیپلماسی کشورمان که در آن زمان هنوز در اختیار دولت دوازدهم بود تذکر دادیم و دادند که رژیم صهیونیستی با حمایت دولت ترامپ در حال محاصره اطلاعاتی و امنیتی ایران از طریق گسترش نفوذ خود در امارات و بحرین و حضور در جنوب خلیج فارس است. از همان زمان به بعد بارها تأکید کردیم که ما باید با دیپلماسی قوی با این توطئه برخورد کنیم ولی اقدامی صورت نگرفت و صرفاً شاهد رجزخوانیهائی با زبان تهدید بودیم که اگر اسرائیل چه کند ما چه خواهیم کرد!
۲- تحرکات مستمر رژیم صهیونیستی در مرزهای شمال غرب کشورمان از چندین سال قبل کاملاً مشهود بود. زنگ خطر تهدیدهای مربوط به این تحرکات را نیز در همان زمان به صدا درآوردیم و بسیاری از صاحبنظران هشدارهای پیاپی دادند ولی اقدام قابل توجهی در عرصه دیپلماسی برای مقابله با این توطئه نیز صورت نگرفت.
۳- با مسلط شدن طالبان بر افغانستان که در چارچوب معاهده دوحه میان آمریکا و این گروه صورت گرفت، اخطارهای پیاپی دادیم که حاکمیت طالبان بر افغانستان توطئهای خطرناک برای تکمیل محاصره ایران توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی است و ما باید با این توطئه با هوشیاری کامل مقابله کنیم. در همان زمان، تمام کسانی که درباره توطئه طالبان هشدار میدادند بر این نکته هم تأکید میکردند و ما هم بارها در سرمقالههای روزنامه جمهوری اسلامی تکرار کردیم که راه مقابله تکیه بر دیپلماسی قوی و هوشمندانه است ولی توجهی به این هشدارها نشد.
ایکاش فقط مبتلا به بیتوجهی بودیم، متأسفانه دولت سیزدهم درهای کشور را به روی اتباع افغانستانی باز کرد، روزی چند هزار ویزا به آنها داد و هر روز هزاران نفر هم بدون ویزا وارد ایران شدند و در بخشهائی از کشورمان بافت جمعیتی را تغییر دادند. علاوه بر این، رسانه ملی و سایر رسانههای وابسته به دولت سیزدهم با تمام امکانات مشغول تطهیر طالبان شدند و دولتمردان هم ضمن همراهی در طرح تطهیر برای این گروه تسهیلات خارقالعاده فراهم کردند بطوری که حکومت خودخوانده و به رسمیت شناخته نشده طالبان صاحب تمام امتیازات دیپلماسی از سفارت و کنسولگری گرفته تا حضور در دیدارها با مقامات عالی جمهوری اسلامی و تا روابط تجاری گسترده شد و کار به جائی رسید که وزیر خارجه دولت چهاردهم نیز با ارتکاب یک خطای بزرگ سیاسی به کابل سفر کرد و بدون هیچ دستاوردی به تهران برگشت در حالی که طالبان نه حقابه ایران از هیرمند را داد و نه درباره سایر مطالبات قانونی ایران کوچکترین انعطافی نشان داد!
۴- و اکنون با ورود دولت ترامپ به ماجرای ارمنستان و جمهوری آذربایجان، آمریکا هم برای حضور در مرزهای شمال غربی ما به رژیم صهیونیستی ضمیمه شده است. درباره نفوذ گسترده صهیونیستها در جمهوی آذربایجان نیز سالهای متمادی هشدارهای زیادی دادیم و دادند ولی اصحاب دیپلماسی، از خواب سنگینشان بیدار نشدند. حتی جنگ ۱۲ روزه که رژیم صهیونیستی با استفاده از خاک این کشور برای حمله به ایران استفاده کرد نیز دیپلماسی ما را تکان نداد!
مهمترین سؤال این روزها اینست که خواب سنگین دیپلماسی ما تا چه وقت ادامه خواهد داشت؟ محاصره در حال تکمیل شدن است، آیا زمان جبران ضعف دیپلماسی فرا نرسیده است؟
