زهرا علیاکبری - روزنامه اطلاعات| برخی روزها، یادآوریها و نشانههای محکمی دارند و با همین مؤلفهها در خاطر جامعه ماندگار میشوند. به عنوان مثال اول مهرماه؛ بوی کتاب و مدرسه و معلم میدهد. فرقی نمیکند دانشآموز کلاساولی باشی یا فارغالتحصیل دانشگاهی و کارمند، اول مهرماه در ذهن جامعه با مدرسه و کیف و کتاب گره خوردهاست.
شور و شوق رفتن به مدرسه، دیدن همکلاسیها و شادی و نشاط در حیاط مدرسه معمولاً در روزهای پایانی شهریورماه رنگ پویایی و زندگی به خود میگیرد و کمکم این نشاط به اول مهرماه میرسد. روزی که خیابانها و کوچهها پر از اشتیاق دانشآموزانی است که با لبخندهای پرانرژی به سمت مدرسه میروند. البته هستند دانشآموزانی که از سر استرس و اضطراب یا عدم دلدادگی به مدرسه و معلم، ذوقی برای رفتن به مدرسه ندارند و چهرهای درهم دارند اما یک نقطه مشترک در بین همه آنها وجود دارد وآن مسیر یادگیری است که برایش گام برمیدارند. در این میان جلوه دیگری نیز به چشم میخورد؛ خانوادههایی که با امید به آیندهای روشنتر، فرزندان خود را به مدرسه میفرستند تا در کنار دوستان و معلمان خود به یادگیری و کشف دنیای جدید بپردازند چرا که ماه مهر و بازگشایی مدارس نهتنها به معنای شروع یک سال تحصیلی جدید است، بلکه فرصتی است برای یادگیری، رشد و شکوفایی استعدادهای دانشآموزان در مسیر درست تربیتی.
البته مهرماه فقط برای دانشآموزان آغاز مسیر باور و اهتمام نیست، بلکه بازگشایی مدارس برای معلمان نیز فرصتی است تا با ایدههای نو و روشهای آموزشی و تربیتی خلاقانه، دانشآموزان را در مسیر یادگیری و مهارتآموزی هدایت کنند. به تعریفی دیگر مهرماه، زمان تجدید قوای دانشی ومهارتی و برنامهریزی برای دستیابی به اهداف آموزشی و پرورشی است.
با توجه به رویکردهای رئیس دولت چهاردهم در امور آموزشی و پرورشی، تابستان ۱۴۰۴ فرصتی بود تا نظام تعلیم و تربیت برای دستیابی به عدالت در فضاهای آموزشی و کیفیتبخشی، برنامهریزی و توانمندسازی کند.
تکمیل پروژههای عمرانی نیمه تمام و آغاز احداث فضاهای آموزشی در مناطق کم برخوردار، بهره برداری از پروژههای ورزشی، توزیع منابع انسانی، توانمندسازی معلمان در حوزههای مختلف روش تدریس و فناوریهای نوین و... از جمله اقداماتی است که تابستان سال جاری آموزش و پرورش برای دستیابی به عدالت آموزشی هدفگذاری کردهبود. این که تا چه اندازه هدفها، عملیاتی و تحقق پیدا کرده، موضوعی است که حداقل در بخش کیفیت آموزشی با گذر زمان قابل ارزیابی است. اماآموزش و پرورش در عدالت آموزشی باید این نکته را مدنظر داشته باشد که فرصت و دسترسی برای دانشآموزان به منابع آموزشی، معلم و محیط یادگیری متنوع در سراسر کشور برابر باشد نه آنکه منطقهای از معلم توانمند، کلاس درسِ مجهز و فضای آموزشی برخوردار باشد و منطقهای دیگر کمبرخوردار.این مفهوم به معنای فراهم کردن شرایطی است که همه دانشآموزان، بدون توجه به موقعیت جغرافیایی، اقتصادی یا اجتماعیشان، بتوانند به منابع آموزشی، معلمان باکیفیت و محیطهای یادگیری مناسب دسترسی داشتهباشند. نظام آموزشی زمانی میتواند از ارتقاء کیفیت و برقراری عدالت سخن بگوید که برنامه درسیاش بهروزرسانی شده و متناسب با زمانه باشد، کلاسهای درسش از شمال تا جنوب و از شرق به غرب از یک سطح و امکانات آموزشی برخوردار باشند و دغدغه بیکیفیتی مدارس دولتی، جای خودش را به اطمینان بدهد.
مهر امسال و بهار علمآموزی در حالی آغاز میشود که دغدغه اصلی رئیسجمهوری، آموزش و پرورش و توسعه عدالت در آن است. امید که قدر اهتمام و نگاه حمایتی دولت چهاردهم به نظام آموزشی دانسته شود و سال تحصیلی۱۴۰۵-۱۴۰۴، سرشار از موفقیتها و تجربههای مثبت برای همه دانشآموزان باشد.
