علی صوفی، وزیر تعاون دولت اصلاحات در گفتگو با «اطلاعات آنلاین»‌ درباره مدیریت فعلی در کشور اظهار داشت: متاسفانه خصلت فرصت سوزی بالاخره کار دست ما داد و با فعال شدن مکانیزم ماشه، مردم فشارهایی به مراتب بیشتر از فشارهای فعلی تجربه خواهند کرد. یعنی زمانی به فکر چاره می افتیم که کار از دست مان خارج شده است. یکی_ دو سالی است که کشور و البته مردم چوب بی مبادلاتی و افراطی گری عده ای را می خوردند که به موقع اظهارنظر به هر چیزی فکر می کنند، اِلا مصالح عمومی و منفعت مردم! بنابراین اینکه بحران داریم، موقعیتی عجیب و غیرمنتظره نیست. کار به جایی رسیده است که می توان گفت، دیپلماسی در کشور ما به آخر خط رسیده است.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در ادامه گفت: برای اینکه بتوانیم با دنیا رابطه داشته باشیم و از طریق تجارت با کشورهای دیگر مقدمات توسعه اقتصادی را فراهم کنیم، باید یکسری منافع ملی قابل معامله و بده بستان داشته باشیم که متاسفانه بنا به دلائل متعددی منافعی که ما در نظر داریم، قابل معامله نیستند. بنابراین تهدید پشت تهدید، محدودیت پشت محدودیت سراغ ما آمده و همه چیز را برهم زده است.

صوفی با بیان اینکه «در شرایط تحریم هم می توانیم با بهره گیری از دارایی های مان شرایط را حتی المقدور بهتر کنیم» افزود: قدم اول برای توسعه این است، نظام حکمرانی باید به این برسد که «مردم» بهترین و مهمترین دارایی ما و هر حکومت دیگری است. بنابراین باید همهِ تلاش شان برای این باشد که مردم را نگه دارند. به ویژه اینکه این مردم در جنگ 12 روزه با وجود گرفتاری هایی که داشتند و حتما از عملکرد مسئولان نارضایتی بودند، همه جوره با نظام همراهی کرده و به قول معروف «پشت نظام ایستاند» پس حالا که مردم نقشه های دشمنان را نقش بر آب کردند، نظام باید رسیدگی به مطالبات شان را در اولویت برنامه هایش قرار بدهد.

دبیرکل حزب پیشرو اصلاحات در همین رابطه تصریح کرد:  در حالیکه معضلات اقتصادی مردم را تحت فشار قرار داده، در کمال تعجب مبلغ قابل توجهی از بودجه بیت المال صرف جاهایی می شود که بود و نبودشان تاثیر چندانی ندارد. سئوال من این است، چرا باید به نهادهایی که با پسوند فرهنگی فعالیت می کنند، بودجه اختصاص داده می شود؟ هزینه هایی که صرف این نهادها می شود، تا امروز چه نتیجه و دستاوردی داشته است؟ اصلا باید گفت، مردمی که سعدی، حافظ و فردوسی را دارند، برای با فرهنگ شدن به اقدام های دستوری یا قانون احتیاج دارند؟ پاسخ حتما «نه» است. بنابراین بودجه های نهادهای موازی بی خاصیت به مردم پرداخت شود، بلکه هم بخشی از مشکلات شان رفع شود و هم اینکه مردم بدانند، حاکمیت پشت شان است. در این باره می توان گفت، دولت می تواند با فروش دارایی های مازاد و کوچکتر کردن وزرات خانه ها، پول حاصله را به مردم اختصاص بدهد. همچنین باید متذکر شد، فرهنگ مردم ایران هیچ ربطی به نهادهای ریز و درشت فرهنگی ندارد.

صوفی در پایان یادآور شد: اگر دشمنان بدانند در داخل اتحاد و یکپارچگی داریم، حتما به این تشخیص می رسند که نمی توانند با ایران «در» بیفتند.