کاوشهای باستانشناسی که در محوطه تاریخی «کُنار صندل» جیرفت پس از ۱۷سال وقفه از سر گرفته شده بودند، بهدلیل نرسیدن بودجه بار دیگر متوقف ماندند؛ محوطهای ۵هزار ساله که به گفته باستانشناسان، یکی از نمونههای کمنظیر شهرنشینی در عصر مفرغ ایران محسوب میشود.
به گزارش ایسنا، نادر علیدادی سلیمانی، مسئول ثبت حریم آثار و حوزه باستانشناسی ادارهکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کرمان، با اعلام این خبر افزود: برای سال جاری حدود دو و نیم میلیارد تومان اعتبار برای ادامه کاوشها پیشبینی شدهاست، اما تا زمان تخصیص بودجه، امکان آغاز کار وجود ندارد. آخرین فصل کاوش نیز در پاییز سال گذشته انجام شد.
او درباره اهمیت این محوطه گفت: کنار صندل یکی از بزرگترین محوطههای عصر مفرغ ایران است که نشانههای شکلگیری نخستین شهرها در آن دیده میشود. استقرار انسانی در این منطقه به آغاز هزاره سوم پیش از میلاد بازمیگردد و تا پایان همان هزاره تداوم داشته است. دو فصل اخیر نیز با سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی انجام شده است.
در این کاوشها، بقایای معماری مهمی در بخش جنوبی و مجموعهای از مهرهای نقشدار از گل رس بهدست آمده که از منظر شناخت نظام اقتصادی و ساختار اداری آن دوران ارزشمند هستند.
سلیمانی با اشاره به جایگاه ویژه منطقه جیرفت توضیح داد: دشت حاصلخیز هلیلرود در جنوبشرق ایران بستر یکی از کهنترین تمدنهای شهری جهان بوده است. یافتههای باستانشناسی نشان میدهد مردم این ناحیه جامعهای پیشرفته، هنرمند و صنعتگر داشتند. همچنین آثار سنگی کلریت، صنایع سفالگری و فلزگری از شاخصترین نشانههای تمدن جیرفت؛ اکنون در موزههای جیرفت، کرمان و ملی ایران نگهداری میشوند.
این مقام مسئول گفت: سال گذشته، شهر قدیم جیرفت با سرپرستی حمیده چوبک بررسی شد و بقایای مسجد جامعی در آن شناسایی شد که ساخت آن به قرن چهارم هجری بازمیگردد. در فصل اخیر نیز بخشهایی از صحن شمالی، وضوخانه و معابر پیرامونی مسجد کشف شد که بر شناخت ما از ساختار شهر افزود. او درباره تهدیدهای محوطههای تاریخی استان هشدار داد و گفت: هرچند حفاریهای غیرمجاز نسبت به گذشته مهار شده، اما در برخی نقاط هنوز آثار کلنگ حفاران غیرقانونی مشاهده میشود. در بهار امسال نیز چنین مواردی گزارش شد که با نظارت نیروهای یگان حفاظت کنترل شد.
سلیمانی تعداد محوطههای تاریخی حوزه فرهنگی هلیلرود را بیش از دو هزار تپه و محوطه باستانی اعلام کرد و افزود: اگر کل استان کرمان را در نظر بگیریم، شمار محوطهها به حدود سه هزار مورد میرسد. شهرستانهای رودبار، فاریاب، عنبرآباد و منوجان از غنیترین مناطق در این حوزهاند.
وی با اشاره به مشکلات مالی پژوهشهای باستانشناسی تصریح کرد: استان کرمان عمدتاً اعتبارات استانی دارد و تا زمانی که تخصیص بودجه از سوی سازمان برنامه و بودجه نهایی نشود، امکان آغاز فصل جدید کاوشها وجود ندارد.
شما چه نظری دارید؟