فارس نوشت: بحران صندوقهای بازنشستگی سالهاست از یک هشدار کارشناسی عبور کرده و به یکی از پرریسکترین گلوگاههای اقتصاد ایران تبدیل شده است؛ بحرانی که دیگر صرفاً در اعداد و جداول بودجه خلاصه نمیشود و نشانههای آن را میتوان در رفتار مدیران، ساختار بنگاههای وابسته و رقابت پنهان برای تصاحب موقعیتهای مدیریتی مشاهده کرد.
در همین چارچوب، روایت وحید محمودی، مدیرعامل اسبق صندوق بازنشستگی کشوری، تصویری روشن و نگرانکننده ارائه میدهد.او میگوید: فردی آمده بود و با مدیرکل دفتر من ارتباط گرفته بود و میگفت من سال اول ۱۰۰ میلیارد تومان و سالهای بعد ۲۰۰ میلیارد تومان میدهم که مدیرعامل فلان شرکت شوم. مدیرکل من که از بچههای وزارت بود، آمد گزارش داد که چنین فردی آمده و این حرفها را میزند.
مدیرعامل اسبق صندوق بازنشستگی تأکید میکند: وقتی یک شرکت ساختارش بهگونهای است که یک نفر حاضر است در یک سال ۱۰۰ میلیارد تومان و در سالهای بعد ۲۰۰ میلیارد تومان پول بدهد تا مدیرعامل آن شود آخر این سازمان مشخص است. سازمانی ورشکسته، گرفتار و بدبخت که عدهای هم عائلهمند آن هستند و با فقر و هزار و یک گرفتاری دستوپنجه نرم میکنند. بنابراین کیفیت حکمرانی باید اصلاح شود.
آنچه که مدیرعامل اسبق صندوق بازنشستگی توصیف کرد نه یک اتفاق استثنایی بلکه نشانهای از ناکارآمدی مزمن در مدیریت داراییها و بنگاههای وابسته به صندوقهای بازنشستگی است.
