به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از گاردین، کاست، پسر یکی از اعضای حزب نازی و از تحسین‌کنندگان پینوشه {دیکتاتور نظامی و بدنام و درگذشته شیلی} و ترامپ{سیاست مهاجرتی ترامپ}، کمپین خود را بر اساس وعده اخراج ده‌ها هزار « مهاجر بدون مدرک»، بنا کرد.

با شمارش بیش از ۹۹ درصد از آرای حوزه‌های رأی‌گیری، کاست ۵۸.۱۶ درصد آرا را به دست آورد، در حالی که ژانت خارا، چپ‌گرا و وزیر کار سابق در دولت گابریل بوریک، رئیس جمهور فعلی، ۴۱.۸۴ درصد آرا را به خود اختصاص داد. کاست، پسر یکی از اعضای حزب نازی، از طرفداران دیکتاتور آگوستو پینوشه و یک کاتولیک سرسخت که به خاطر مخالفت با سقط جنین و ازدواج همجنسگرایان شناخته می‌شود، کمپین خود را بر اساس وعده اخراج ده‌ها هزار مهاجر بدون مدرک بنا کرد.

کاست به هزاران هواداری که بیش از دو ساعت منتظر سخنرانی او بودند، گفت: «اینجا، هیچ فردی برنده نشد، هیچ حزبی برنده نشد - شیلی برنده شد و امید برنده شد. امید به زندگی بدون ترس. آن ترسی که خانواده‌ها را عذاب می‌دهد.» بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این محافظه‌کار افراطی در پرداختن به یکی از نگرانی‌های اصلی شیلیایی‌ها موفق بوده است: افزایش خشونت، که در سال‌های اخیر افزایش یافته است، حتی با وجود اینکه این کشور همچنان یکی از امن‌ترین کشورهای آمریکای لاتین است.

در طول دهه گذشته، تعداد مهاجران دو برابر شده است، که حدود ۷۰۰۰۰۰ ونزوئلایی مجبور به ترک کشور خود در بحبوحه فروپاشی اقتصادی آن شده‌اند.

کاست بارها مهاجران را دلیل افزایش ناامنی معرفی کرد. در طول مبارزات انتخاباتی، او به تقریباً ۳۳۰۰۰۰ مهاجر بدون مدرک - که اکثر آنها ونزوئلایی بودند - اولتیماتوم داد تا قبل از روی کار آمدن رئیس جمهور بعدی در ۱۱ مارس، کشور را ترک کنند.

رئیس جمهور منتخب در سخنرانی پیروزی خود، که در آن بارها گفت شیلیایی‌ها در "ترس" زندگی می‌کنند، گفت که دولت او "قاطعیت زیادی در مقابله با همه کسانی که به ما آسیب می‌رسانند" نشان خواهد داد.

او افزود: «وقتی به یک مهاجر غیرقانونی می‌گوییم که قانون را زیر پا گذاشته و اگر می‌خواهد شانس بازگشت داشته باشد، باید کشور ما را ترک کند، واقعاً منظورمان همین است... ما باید در برابر جرم، جنایات سازمان‌یافته، مصونیت از مجازات و بی‌نظمی قاطعیت زیادی نشان دهیم.»

برنامه‌ کاست شامل طرحی الهام گرفته از ترامپ برای ساخت بازداشتگاه‌ها و دیوارهایی به ارتفاع پنج متر، حصارهای برقی و خندق‌هایی به عمق سه متر و همچنین افزایش حضور نظامی در امتداد مرز، به ویژه در شمال، در مرز با پرو و ​​بولیوی بود.