مهدی پازوکی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» در واکنش به اجرای دوباره طرح دلار زدایی در اقتصاد کشورمان گفت: اینکه گروهی هر چند وقت یکبار از «دلارزدایی» سخن می‌گویند، نشان می‌دهد هیچ شناختی از اقتصاد ندارند. در دولت سیزدهم بیشتر صحبت مسئولان وقت این بود که با همسایگان از طریق ارز ملی کار خواهیم کرد. شاید منظورشان این بود که با روسیه با روبل، با عراق با دینار، با ترکیه با لیر، با افغانستان با افغانی، با پاکستان روپیه و ... معامله خواهند کرد که به هر حال دولت گذشته نتوانست در این موضوع به توفیقی برسد.
این تحلیلگر مسائل اقتصادی افزود: اما نکته این است که ورود نرخ دلار به حوالی ۶۰ هزارتومان مشخص می‌کند تفکر کنار گذاشتن دلار نمی‌تواند نتیجه بخش باشد. علت هم این است که گرانی دلار روی قیمت اجناس، حتی اجناسی که در داخل تولید می‌شوند، اثر منفی می‌گذارد. در این بین تکلیف اقلام وارداتی هم که ناگفته مشخص است. مثلا وقتی امروز دلار گران می‌شود، دو روز بعد قیمت ماشین، طلا و حتی میوه هم بالا می‌رود؛ بنابراین باید تاکید کرد، دلار زدایی صرفا یک ادعای غیر علمی و متوهمانه است که در علم اقتصاد خواهان ندارد. البته شاید این ادعا روی افکار عمومی اثر محدودی بگذارد، اما افکار عمومی هم در نهایت قیمت‌های اقلام را می‌سنجد و به همین دلیل با بالا رفتن دلار نگرانی اجتماعی عمیقی به جامعه تزریق می‌شود.
وی با اشاره به سیاست حداکثری تحریم ها علیه ایران افزود: چرا دولت‌ها در ایران نمی‌توانند با ارز ملی کشورها مبادله اقتصادی داشته باشند؟ چون پولِ ایران ثبات ندارد. به عنوان مثال دلار در دولت سیزدهم گرانیِ بیش از ۱۲۰ درصدی داشته و از ۲۵ هزار تومان به ۶۰ هزار تومان رسیده است که این سیر صعودی به هیچ وجه قابل پذیرش نیست. بنابراین ما اولا باید تحریم‌ها را برداریم تا سرمایه‌های خارجی فرصت سرمایه گذاری در ایران داشته باشند. همچنین لازم است، بانک‌های ما بتوانند با بانک‌های خارجی تبادل مالی داشته باشند، دلار و توریست به کشور بیاید تا از این طریق ارز در کشور آزاد شود در اینصورت می‌توانیم با کشورهای دیگر با پول ملی شان معامله کنیم.
این اقتصاددان گفت: ارز ایران در حال حاضر نوسان زیادی دارد. بنابراین برای ورود به تجارت جهانی مشکلات زیادی داریم. به عنوان مثال وقتی به بعضی از کشورها مثل چین یا هند نفت می‌فروشیم، در اِزای آن هزاران قلم کالاهای کوچک از چینی‌ها و برنج از هندی‌ها می‌گیریم و در اِزای نفتی که می‌فروشیم، دلار و یورو نمی‌گیریم.البته اگر مدیریتی علمی و واقع بینانه داشته باشیم، می‌توانیم حتی المقدور مانع‌های اقتصادی را حتی القدور برداریم تا مقداری از مشکلات را برطرف شوند.
