محسن رنانی، اقتصاد دان در نشست دولت چهاردهم: چالشها و افقهای پیش رو در اقتصاد ایران گفت: دولت چهاردهم در شرایطی بر سر کار آمده که دوره عدم اطمینان هست و البته این معجزه است که با شرایط فعلی هنوز دلار ۲۰۰ هزار تومان نشده است و این نشان میدهد مردم هنوز امیدهایی حداقلی دارند و جامعه فکر نمیکند که کشور وارد جنگ شود. اما اصل اعتماد و اطمینان این است که سرمایهگذار تصمیم بگیرد روی زمین سرمایه بگذارد. من معتقدم وفاق اگر به افق نیانجامد بی سرانجام است. ما زمانی میتوانم بگوییم وفاق رییس جمهور جواب داد که رییس جمهور هم در سطوح عالی تغییراتی ایجاد کند و هم سطوح عالی توافق کند با جامعه.
وی افزود: اگر دولت بخواهد قدمی بردارد باید ببیند برای وفاق بالاخره مردم ایرانیاند یا خیر؟ بالاخره حقوقی دارند یا نه؟ آیا حقوق ایرانیان خارج از کشور را به رسمیت میشناسیم یا نه؟ وفاق هم سه سطح دارد؛ وفاق همه با من، وفاق همه با هم و وفاق من با همه. حکومت باید تکلیف خودش را مشخص کند که منظورش کدام وفاق است؟ یعنی آقای پزشکیان باید از سطح شعار بیاید پایینتر و مشخص کند وفاق کی با کی است؟ اگر وفاق همه با هم نباشد کارآفرین از سطح عقل معنایی پایین نمیآید. اگر ثبات داشته باشیم افق روشن است و اعتماد هم داشته باشیم می توانیم بگوییم وفاق همه با من و جواب می دهد. الان دلیلی که جامعه میگوید با آمریکا توافق کنیم این است چون آمریکا وفاق همه با من داشته و به مردم چشم انداز و اعتماد میدهد. حتی چین هم در موضوع تحریمها به آمریکا پیوسته چون چشم انداز داشته است. اگر دولت هم چشم انداز ندارد نمیشود بگوید وفاق همه با من و با این کار رونق صورت نمیگیرد. آن هم در شرایطی که افق خاکستری است واگر نجنبیم وضعیت بدتر میشود. بنابراین نیازمند وفاق همه با هم هستیم. اینجا دولت پزشکیان باید تکلیف خود را با جامعه مشخص کند.