صنعت لیزینگ در حال حاضر به عنوان یک صنعت بزرگ و قابل توجه شناخته نمی‌شود و مقررات فعلی در صنعت لیزینگ بیشتر بر دستورالعمل‌ ها و محدودیت‌ها متمرکز است و نگاه توسعه‌ای به این صنعت نداشته‌ایم.
محمدرضا فرزین رئیس کل بانک مرکزی در همایش صنعت لیزینگ و تأمین مالی،ضمن اعلام این مطلب، با اشاره به اینکه بانکداری تخصصی یکی از اولویت‌های ماست، گفت: وقتی از تخصصی‌تر شدن بانک‌ها صحبت می‌کنیم، منظور افزایش تنوع عقود در آن‌هاست تا هر فرد بسته به نیاز خود بتواند از خدمات تأمین مالی بهره‌مند شود. در صنعت بانکداری باید بر اساس نیازهای مردم، تنوع محصول و راهکار ارائه دهیم.
وی با اشاره به نقش لیزینگ در تأمین مالی خرد، سهم این نوع تأمین مالی را در نظام بانکی ۲۳تا ۲۴درصد دانست و ادامه داد: بسیاری از کالاها اکنون توسط خود بنگاه‌ها به صورت قسطی فروخته می‌شوند که لیزینگ تخصصی می‌تواند در این حوزه‌ها توسعه یابد. مقررات باید به سمتی پیش برود که فعالیت‌های غیرمجاز رشدنکنند و تأمین مالی با نرخ‌های بالا محدود شود.
رئیس کل بانک مرکزی از فعالان صنعت لیزینگ خواست تا یک سند توسعه تهیه کنند و اعلام کرد: ما از این اقدام حمایت خواهیم کرد. یکی از مزایای لیزینگ این است که خود به عنوان وثیقه عمل می‌کند و ما خواهان کمک به توسعه این صنعت از طریق تأمین مالی هستیم.
معاون تنظیم گری و نظارت بانک مرکزی هم در این همایش یکی از اهداف اقتصادی دولت را افزایش تولید و تسهیل گری تأمین مالی عنوان کرد و لیزینگ را یکی از گزینه های جذاب در این زمینه دانست و گفت: در حال حاظر صنعت لیزینگ به دلیل ابزارهای محدود در تامین مالی متناسب با ظرفیت های خود رشد نکرده است و لذا بانک مرکزی به دنبال تدوین دستور العمل های جامع برای این صنعت است.
فرشاد محمدپور ابزارهای تأمین مالی در صنعت لیزینگ را یکی از عوامل محدود کننده این صنعت عنوان کرد و با اشاره به اینکه استفاده از ابزارهای جدید در این صنعت فرآیند پیچیده‌ای دارد،افزود: از سال ۱۳۸۳ که قانون بازار غیرمتشکل پولی تصویب شد، دو دسته نظر در این باره وجود داشت. عده ای معتقد بودند که لیزینگ ها اشخاص حقوقی تحت نظارت بانک مرکزی نیستند و نباید بانک مرکزی در موضوع لیزینگ ها مداخله کند و عده ای دیگر عدم رشد این صنعت را ناشی از قوانین و مقررات حاکم بران می دانند.
وی با بیان اینکه بررسی ها نشان می دهند به دلیل دور زدن قوانین از سوی  لیزینگ‌های فاقد مجوز، این مجموعه ها از پیشرفت بیشتری برخوردار هستند، افزود:دستورالعمل‌های صنعت لیزینگ تاکنون بیشتر بر محدودیت‌ها تأکید داشته‌اند تا توسعه؛ لذا در صورتی که بتوان این موضوع را متوازن کرد، وضعیت این صنعت بهبود خواهد یافت و برای توسعه باید حمایت بیشتری از سوی فعالان این صنعت صورت گیرد.
معاون بانک مرکزی ارزش صنعت لیزینگ را ۴۰ هزار میلیارد تومان اعلام کرد و گفت: در حال حاضر ۶۳ لیزینگ دارای مجوز، ۳۹ شرکت لیزینگ در حال کسب مجوز هستند و ۱۴ شرکت هم در فرآیند پذیرش در بورس قرار دارند که این تعداد برای صنعتی که در حوزه پول فعالیت می‌کند و سابقه طولانی دارد، بسیار ناچیز است.
وی با تاکید بر اینکه تدوین و اجرای دستورالعمل‌های جدید می‌تواند ظرفیت‌  های توسعه این صنعت را افزایش دهد : گفت ،در حال حاضر تنها گروه خاصی از جامعه این صنعت را می شناسند و برخی این صنعت را راهکاری برای تأمین مالی بالا با بهای تمام شده بالا در شرایط اضطرار می دانند.
محمدپور با بیان اینکه یکی از دلایل عدم رشد صنعت لیزینگ، ناتوانی در ایجاد ارتباط مناسب با ذی‌نفعان است، گفت: عدم تعامل استاندارد میان ذی‌نفعان اعم از دولت و صنعت لیزینگ یکی از موانع توسعه این صنعت محسوب می‌شود. چراکه یکی از اهداف اقتصادی دولت افزایش تولید و تسهیل  گری تأمین مالی است و لیزینگ از این منظر یک صنعت جذاب برای دولت محسوب می شود.
وی گفت: حدود ۸۰ درصد شرکت های فعال در صنعت لیزینگ مربوط به بانک  ها هستند به عبارتی ۴۰ تا ۴۵ درصد از شرکت های فعال در صنعت لیزینگ  به صورت مستقیم به لیزینگ های بانک ها مرتبط هستند و حدود ۳۰ درصد هم به صورت غیرمستقیم به بانک ها وابسته اند. 
لذا به نظر می  رسد ارتباط بین صنعت لیزینگ و نظام بانکی به درستی شکل نگرفته است، چراکه بانک‌ها این صنعت را به عنوان رقیب خود می‌بینند. این در حالی است که فرآیند اعتبارسنجی در لیزینگ ها نسبت به نظام بانکی دقیق‌تر انجام می‌شود .
معاون بانک مرکزی افزود: در حال حاضر حجم صنعت لیزینگ با سبقه فعالیت آن همخوانی ندارد و همچنان کوچک باقی مانده است.
رئیس پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی هم در این همایش با اشاره به اینکه نگرش های منفی درباره لیزینگ در کشور وجود دارد، گفت: برخلاف تصور، لیزینگ رقیب یا مقابل شبکه بانکی نبوده و نیست.
کوروش پرویزیان با بیان اینکه در حال حاضر نزدیک به ۶۰ شرکت لیزینگ دارای مجوز بانک مرکزی در حال فعالیت هستند، ادامه داد: با وجود این سابقه، به دلایل مختلف لیزینگ در ایران تضعیف شده یا با توسعه همراه نبوده، به‌طوری که عملکرد و جایگاه آن در مرتبه پایین تری از کشورهای منطقه قرار گرفته است.
وی توضیح‌داد: عمده دلایل این موضوع نبود شناخت کافی از این صنعت در بین متولیان و تصمیم گیران اقتصادی، عدم اطلاع یا اطلاع رسانی ناکافی از فواید و مزیت های کم نظیر این صنعت در برآوردن نیازهای اقتصادی خانوارها و بخش های مختلف اقتصادی تولیدی، خدماتی، کشاورزی و صنعتی (اعم از سرمایه در گردش، تامین و تجهیز ماشین آلات و فروش کالا و محصول) است.