مراسم تشییع پیکر شیوا ارسطویی، نویسنده، شاعر و مدرس داستان‌نویسی دیروز در خانه هنرمندان و به سمت قطعه هنرمندان برگزار شد.
به گزارش ایسنا، فرخنده حاجی‌زاده، نویسنده و شاعر در این مراسم با بیان اینکه شیوا خود را نکشته بلکه واژه‌های آینده را کشته است، گفت: حیف واژه‌هایی که نتوانستند در صفحه مانیتور بنشینند و روی کاغذ به کتابی تبدیل شوند.
وی با اشاره به موضوع خاکسپاری نویسندگان در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران گفت: برای دفن اجازه نمی‌دهند در حالی که قطعه به نام هنرمندان ثبت شده‌است. این قطعه نیست که به نویسندگان تشخص می‌دهد بلکه خاک است که از نام‌ها تشخص می‌گیرد و مهم نیست هنرمند کجا خاک شود؛ بلکه مهم این است چه اثری از خود به جا گذاشته باشد.
در ادامه این مراسم آتوسا زرنگار، داستان‌نویس، اظهار کرد: شیوا یک زن بود با تمامی دغدغه‌هایی که زنان دارند. او کوتاه نمی‌آمد، می‌جنگید و شاید در جایی فکر کرد که جنگیدنش ثمری ندارد. او در کارهای خیر پیش‌قدم بود.
لیلی فرهادپور، روزنامه‌نگار و هنرمند با تشکر از محمدمهدی عسگرپور، مدیرعامل خانه هنرمندان نسبت به اینکه مدیران با هنرمندان همکاری نمی‌کنند اعتراض کرد.
علی قنبری، شاعر هم در سخنانی گفت: یک نویسنده از آسمان نیامده است؛ فاصله او با پوچی یک تار موست، اما او با نوشتن به زندگی‌اش معنا می‌بخشد. زندگی یک نویسنده همیشه با درون‌نگری و تنهایی گره خورده‌است. شیوا نویسنده‌ای تجربه‌گرا بود و نوشتن برای او به معنای روبه‌رو شدن مداوم با تاریکی‌ها یا بی‌پناهی‌ها و زخم‌هایی بود که گاهی التیام نمی‌آورد. او مثل همه ما شکستنی بود و شکستنش چیز غریبی نبود. او میل به ماندن نداشت و از میان ما رفت؛ اما این‌گونه رفتنش به ما یادآوری می‌کند که بیایید بیشتر ببینیم، بیشتر گوش کنیم و بیشتر درک کنیم.
در پایان تعدادی از خانم‌های حاضر در مراسم زیر تابوت شیوا ارسطویی را برای بدرقه پیکر این نویسنده و شاعر به سمت خانه ابدی‌اش در قطعه هنرمندان گرفتند.