حشمت فلاحتپیشه کارشناس سیاسی در گفت وگویی درباره اهداف پشت پرده آمریکا در دور جدید مذاکرات با ایران، گفت: معتقدم، ترامپ در حال استفاده از بازیگرانی است که قبلا آنها را از مذاکرات کنار گذاشته بود. در واقع در حال بازگرداندن این بازیگران به پرده نهایی مذاکرات است. چماق اولی که ترامپ از آن استفاده میکند، اسراییل است. ترامپ این روزها به دفعات از تهدید نظامی توسط اسراییل صحبت میکند. تهدید بعدی، مکانیسم استفاده از ماشه توسط ۳کشور اروپایی است و سومین تهدید امریکا علیه ایران نشست بعدی شورای حکام است. در واقع ترامپ از بطن مذاکره با اروپا تلاش میکند قطعنامهای را آماده کند که ایران را به درگاه شورای امنیت سازمان ملل متحد سوق میدهد. این موارد جدای از فشار حداکثری ترامپ است که مابین هر مذاکرات تحریمهای جدیدی را علیه ایران تصویب میکند.
این تحلیلگر سیاسی در گفت وگو با اعتماد با اشاره به اینکه اسم این نوع مذاکرات را باید مذاکره تحت فشار گذاشت، گفت: طبیعتا تحت فشار، هیچ طرفی نمیتواند به توافق معقول برسد. تنها راهکار باقیمانده، دستیابی به یک توافق موقت است که به چالش جنگ سرد میان ایران و امریکا پایان میدهد. این رویکردی است که امریکا طی روزهای اخیر آن را دنبال میکند. نوع تحلیل مواضع امریکاییها هم نشاندهنده مفاهیمی خارج از ادبیات دیپلماسی است. مثلا ترامپ از انفجار بخشی از تاسیسات هستهای ایران صحبت کرده و مدام از بمباران سخن میگوید! این روند نشان میدهد ظاهر مذاکرات در راستای توافق است، اما در باطن گفتوگوها، نوعی جنگ سرد در جریان است.
وی هشدار داد: بهرغم همه این گزارههای متضاد معتقدم طرحی میتواند منتج به توافق میان ایران و امریکا شود که در قالب Npt منعقد شود. هر کشوری که عضو این کنوانسیون است، میتواند از اختیارات و امتیازاتی برخوردار باشد ضمن اینکه سطحی از نظارتها را نیز بپذیرد. هر ایدهای خارج از Npt در ایران خریداری نخواهد داشت و با آن مخالفت میشود. ضمن اینکه امکان پایداری چنین توافقی هم ضعیف خواهد بود.
فلاحتپیشه همچنین با اشاره به برخی طرحهای جدید مثل طرح عمان در خصوص زمانبندی برای غنیسازی یا ایجاد کنسرسیوم گفت: به نظرم ایجاد کنسرسیومی برای سوخت هستهای طرح خوبی است، اما اجرای آن منوط به همکاریهای نزدیک بین ایران و کشورهای منطقه است. چنین بنیادی هنوز کاملا شکل نگرفته است. ضمن اینکه این ایده، چالش دایم بین اسراییل و کشورهای منطقه را حفظ میکند. در خصوص تعلیق زمانی غنیسازی هم نمیتوان با اعتماد سخن گفت، چراکه مرزهای تعلیق هم مشخص نیست.
به گفته وی، هنوز امکان رسیدن به توافق با چنین پیچیدگیهایی در کوتاهمدت وجود ندارد. تنها راه باقیمانده، توافق بر سر نوعی آتشبس هستهای است. آتشبسی که شامل عدم به کارگیری مکانیسم ماشه، پرهیز از جنگ و امکان مذاکرات بر سر مسائل فنی باشد.
