برخی دانشگاههای منطقه که کمتر از بیست سال سابقه دارند، آرزو داشتندکه روزی بتوانند به لحاظ علمی به دانشگاه تهران برسند، اما امروز از ما پیشی گرفتهاند زیرا بودجه برخی از آنها حتی از بودجه وزارت علوم ما هم بیشتر است.
به گزارش ایلنا، رئیس دانشگاه تهران در نشست معاونان دانشجویی دانشگاههای سطح یک کشور گفت: تأمین امکانات رفاهی در دانشگاه، به دغدغه اصلی دانشگاهها تبدیل شده و این موضوع دانشگاهها را از مأموریت و وظیفه اصلی آنها که آموزش، پژوهش، فناوری و کارآفرینی است، دور کردهاست .
محمدحسین امید، در این نشست با اشاره به بودجه برخی دانشگاههای کشورهای منطقه، گفت: برای برخی از این دانشگاهها که کمتر از بیست سال سابقه دارند، آرزو بود که روزی بتوانند به لحاظ علمی به دانشگاه تهران برسند؛ اما امروز از ما پیشی گرفتهاند. دلیل این موضوع، بودجه آنهاست؛ بودجه برخی از این دانشگاهها حتی از بودجه وزارت علوم ما هم بیشتر است. ما با این بودجهها نمیتوانیم در زمینه علمی، توسعه واقعی و قابل رقابت داشته باشیم و توسعه هم امکانپذیر نیست.
وی با تأکید بر اینکه باید دانشگاهها را از یک نهاد حمایتگر مالی خارج کرده و اجازه بدهیم فعالیت علمی و پژوهشی خود را داشته باشند، گفت: در دهه ۹۰ما طرحی ارائه کردیم که در یک دوره کوتاه ۴ساله، بتوان با ایجاد یک صندوق و سازمان، به دانشجویان خدمات رفاهی ارائه داد تا وظیفه خدماترسانی و رفاهی از دوش دانشگاهها برداشته شود و دانشگاه این اختیار و امکان را داشته باشد که کمکهای بلاعوض را بهصورت تسهیلات در اختیار دانشجویان قرار دهد. ولی متأسفانه این طرح که ابتدا مورد موافقت قرار گرفته بود، اجرایی نشد.
امید تصریح کرد: تصمیم ما در دانشگاه تهران این است که امسال دیگر دانشجوی مازاد نگیریم؛ یعنی همین امسال هم وضعیت خوابگاههای ما و تجهیزات ما جوابگوی همه پذیرشها نیست و ما شرایط مناسبی در خوابگاهها برای پذیرش و اسکان دانشجو نداریم.دانشجویی که وارد دانشگاه تهران میشود، با واقعیتهایی روبرو میشود که برخلاف تصورش است؛ بنابراین دلیلی ندارد ما این کار را انجام بدهیم.
رئیس دانشگاه تهران گفت: از سال آینده پذیرش دانشجوی نوبت دوم در دانشگاه متوقف میشود؛ چرا که دانشجوی نوبت دوم هزینههایش چند برابر شهریهای است که میپردازد، در حالی که قرار بود دانشجوی نوبت دوم هیچگونه حمایت تعرفهای یا تسهیلات نداشته باشد.
وی با بیان اینکه اگر دانشگاههای جهان به جایی رسیدهاند، بهدلیل استقلال مالی آنهاست، اظهار کرد: ما آمادگی داریم اصلاً از دولت پول نگیریم و تمام هزینههای خود را یا از آموزش یا از پژوهش تأمین کنیم، دولت هم ۲۰تا ۳۰درصد کمک کند. ما میتوانیم به شرط تحقق این برنامهها، بقیه منابع را از کمکهای مردمی، شهریه و خیرین تأمین کنیم.

شما چه نظری دارید؟