بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، فاصله بین فقیر و ثروتمند در بازار مسکن طی ۲۰سال گذشته بیشتر شده است. دهک‌های پردرآمد توانسته‌اند سهم خود از مالکیت خانه‌ها را افزایش دهند و واحدهای مسکونی جدید را هم در اختیار بگیرند، در حالی که دهک‌های کم‌درآمد همچنان بیشتر مجبورند اجاره‌نشین بمانند و بخش بزرگی از زندگی خود را صرف پرداخت اجاره کنند.
این گزارش نشان می‌دهد که سیاست‌های ساخت‌وساز و تمرکز دولت بر بخش خصوصی، سبب شده نابرابری در دسترسی به مسکن نه تنها کاهش نیابد، بلکه در طول زمان افزایش پیدا کند.
طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، سهم دهک پردرآمد از مالکیت خانه‌ها از حدود ۱.۸میلیون در سال ۱۳۸۶به ۲.۷میلیون در سال ۱۴۰۲رسیده است، در حالی که سهم دهک کم‌درآمد از مالکیت خانه‌ها تنها از حدود ۹۰۰هزار به ۱.۴میلیون افزایش یافته است. در همین مدت، سهم دهک‌های پایین از سکونت استیجاری از ۲هزار به ۴هزار افزایش یافته و دهک‌های بالا از ۳هزار به ۶هزار رسیده است. به این ترتیب، دهک‌های پایین همچنان بیشتر اجاره‌نشین هستند و دهک‌های بالا مالک خانه‌های جدید شده‌اند.
 مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرده است که الگوی نابرابری در مالکیت مسکن طی دو دهه اخیر نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه افزایش یافته است. دهک‌های بالاتر سهم بیشتری از مالکیت دارند و دهک‌های پایین همچنان به سکونت استیجاری وابسته هستند. فاصله دهک‌ها در مالکیت مسکن از سال ۱۳۸۶تا ۱۴۰۲افزایش یافته است. دهک اول در سال ۱۳۸۶به‌طور متوسط حدود ۹۰۰هزار سهم داشته و این رقم در سال ۱۳۹۶به حدود یک میلیون و ۲۰۰هزار رسید. در سال‌های ۱۴۰۱و ۱۴۰۲سهم دهک اول به ترتیب به ۱میلیون و ۳۰۰هزار و ۱میلیون و ۴۰۰هزار افزایش یافته است. در مقابل، دهک دهم در سال ۱۳۸۶حدود ۱میلیون و ۸۰۰هزار سهم داشته و این رقم در سال ۱۳۹۶به ۲میلیون و در سال ۱۴۰۲به ۲میلیون و ۷۰۰هزار افزایش یافته است. به این ترتیب، فاصله بین دهک اول و دهم در مالکیت مسکن طی این سال‌ها افزایش یافته است.
در حوزه سکونت استیجاری، دهک اول بیشترین سهم را در سال ۱۳۸۶با حدود ۳هزار داشته و این رقم در سال ۱۴۰۲به حدود ۶هزار رسیده است. دهک دهم کمترین سهم را داشته؛ سهمی که از حدود ۲هزار در سال ۱۳۸۶به ۴هزار در سال ۱۴۰۲افزایش یافته است. این ارقام بر اساس سهم هزینه‌ای حقیقی دهک‌ها از سکونت استیجاری هستند و واحد دقیق در گزارش مشخص نشده است. این روند نشان می‌دهد که دهک‌های پایین همچنان بیشتر درگیر سکونت استیجاری هستند و سهم آنها در طول زمان افزایش یافته است.روند افزایش مالکیت‌های جدید عمدتا  به نفع دهک‌های درآمدی بالا بوده و سهم دهک‌های پایین از سکونت استیجاری در طول زمان افزایش یافته است. در واقع، بخش بیشتری از موجودی مسکن به مالکیت خانوارهایی درآمده که هم مسکن ملکی شخصی داشته‌اند و هم مالک واحدهای مسکونی جدید شده‌اند، در حالی که دهک‌های پایین بیش از پیش به سکونت استیجاری وابسته مانده‌اند.