شکست تلخ تیم ملی فوتبال ایران مقابل ازبکستان در ضربات پنالتی، گرچه برای دومین بار پیاپی رویای قهرمانی در ماه‌های اخیر را از بین برد و کام هواداران را تلخ کرد، اما نباید آن را به منزله یک فاجعه تلقی کرد؛ بلکه باید آن را زنگ هشداری جدی و حیاتی برای آینده فوتبال آسیا دانست.
ازبکستان، کشوری که شاید از نظر جغرافیایی کوچک باشد، اما اخیرا نشان داده که مهد یک پروژه فوتبال روبه‌رشد و مدرن است. اولین نشانه‌ها راهیابی این تیم به جام‌جهانی است. این تیم در حال به‌کارگیری ابزارهای پیشرفته‌ای است که بدون تردید، روند صعودی آن‌ها را ادامه خواهد داد. شک نباید کرد که در دو یا سه سال آینده، آسیا شاهد ظهور یک قدرت مطلق جدید خواهد بود که تیم‌هایی مانند ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و حتی ایران را به چالش خواهد کشید و هویت خود را در جام جهانی به نمایش خواهد گذاشت.
اما برای تیم ملی ایران، که در دیدار نهایی ودر ضربات پنالتی مغلوب ازبکستان شد، این مسابقه صرفاً یک باخت نبود، بلکه یک کلاس درس ارزشمند بود. ضربات پنالتی هرگز معیار کاملی برای سنجش توانایی‌های یک تیم نیستند؛ پنالتی ماهیتی ۵۰-۵۰ دارد و تاریخ فوتبال پر است از غول‌هایی که در این نبرد  گرفتار شده‌اند. ما در مقابل ازبکستان بازنده مطلق نبودیم، بلکه توانستیم به داشته‌های خود پی ببریم. به نکاتی نزدیک شدیم که برای تیم شدن نیاز است بیشتر کار کنیم وبا تیم‌های بزرگ بیشتر بازی کنیم. باید پذیرفت که سرمایه انسانی فوتبال ما، چه داخلی و چه لژیونر، همین تیمی است که امروز در میدان دیده می‌شود.کسی جا نمانده است و با تکیه بر این سرمایه‌ها، ما توانستیم مستقیماً به جام جهانی صعود کنیم؛ موفقیتی که در ادوار گذشته کم‌سابقه بوده و در همین دوران، تیم‌های بزرگی چون ایتالیا از رسیدن به جام بازمانده‌اند یا اسپانیا تا دقیقه ۹۰ برای صعود مستقیم جنگید.
درسی که از این مسابقه گرفتیم، نشانه‌گذاری واضحی بر روی ضعف‌های ساختاری تیم بود.در برابر کیپ ورد به بخشی از موفقیت‌ها اشاره شد.اما در برابر ازبکستان مشخص شد که دو مدافع کناری ما هنوز به مرز تکامل نرسیده‌اند و نیازمند کار و هماهنگی بیشتری هستند.  مرکز ثقل زمین نیاز  به تقوبت دارد، اما در بحث سرعت ودواندن توپ موفقبت به مرز پر رنگ رسیده است.همچنین، در بحث روح و روان تیمی، باید بیش از پیش تلاش کرد و از قرار دادن بیهوده تیم تحت فشارهای احتمالی خودداری شود. این تیم توانمند است، متحدتر شده و با این درس‌های آموخته، مسیر خود را برای تبدیل شدن به قدرتی مستحکم‌تر در آسیا ادامه خواهد داد.
باید باور داشت که با این سرمایه باز می‌توانیم غیر ممکن را به ممکن تبدیل کرد، اما نباید از دیدارهای بزرگ غافل شد.تورنمنت العین سایه روشن‌های تیم ایران را به تصویر کشاند.اصولا به همین منظور به العین سفر کرده بودیم. بردوباخت وقهرمانی وفاصله گرفتن از جام قهرمانی در اینگونه بازی‌ها که فلسفه دیدارهای تدارکاتی ودوستانه را دارد مهم نیست.
عذرخواهی طارمی از قلعه‌نویی در رختکن بعد از باخت مقابل ازبکستان
تیم ملی فوتبال ایران روز گذشته در فینال تورنمنت چهارجانبه العین امارات، در ضربات پنالتی مقابل ازبکستان شکست خورد. 
در ضربات پنالتی، نفراتی مثل محمدمهدی محبی و میلاد محمدی پنالتی‌های خود را خراب کردند. انتخاب این دو بازیکن 
در شرایطی که نفراتی مثل مهدی طارمی، علی علیپور و ... پنالتی‌زن هستند، تعجب‌برانگیز بود.
امیر قلعه‌نویی پس از پایان بازی به سمت میلاد محمدی رفت و از او پرسید «چه کسی تو را برای پنالتی انتخاب کرد؟» وقتی سرمربی تیم ملی متوجه شد که مهدی طارمی تصمیم گرفته است که چه بازیکنانی پنالتی بزنند، به سمت او رفت و گفت «من سرمربی تیم ملی هستم، نباید شما تعیین کنید چه کسی پنالتی بزند.»
ماجرا به اینجا ختم نشد و قلعه‌نویی در رختکن نیز از خجالت طارمی درآمد. او بر سر طارمی فریاد زد که نباید خودسر پنالتی‌زن‌ها را مشخص می‌کرد. کاپیتان تیم ملی از قلعه‌نویی در حضور بازیکنان عذرخواهی کرد.