محمد علی مهتدی - روزنامه اطلاعات: رژیم صهیونیستی درعین نقض مکرر آتش بس و حملات روزمره نظامی به لبنان، در فضایی آکنده از ارعاب شروع به باجگیری سیاسی از دولت لبنان کرده است. ژنرال ژوزف عون، رئیس جمهوری لبنان، در یک سال اخیر برای واداشتن رژیم صهیونیستی به قطع حملات نظامی به خاک لبنان مرتبا به آمریکا و کمیته پنج گانه ناظر بر آتش بس موسوم به «مکانیزم» متوسل می شده که کاملا بی نتیجه بوده است. رژیم صهیونیستی اصرار دارد که خلع سلاح حزب الله در منطقه جنوب رودخانه لیتانی کافی نیست و دولت لبنان باید حزب الله را در سراسر لبنان خلع سلاح کند تا اسرائیل به حملات خود پایان دهد.

این درخواست نه فقط مغایر با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت است بلکه خود رژیم صهیونیستی نیز می داند که دولت لبنان توانائی چنین اقدامی را ندارد. بنا بر این، رژیم با برخورداری از حمایت دولت آمریکا روش خزنده ای را برای باجگیری از دولت لبنان آغاز کرده است. هرگاه لبنان برای فشار بر رژیم اشغالگر به دولت دونالد ترامپ مراجعه کرده، آمریکائی ها گفته اند ما نمی توانیم بر اسرائیل فشار بیاوریم، خودتان بروید با اسرائیل مذاکره و مشکلات را حل کنید.

البته درکمیته مکانیزم، نمایندگان ارتش های آمریکا، فرانسه، نیروهای سازمان ملل، ارتش صهیونیستی و ارتش لبنان حضور دارند و در زمینه های نظامی و فنی مذاکره می کنند اما آنها خواستار مذاکرات سیاسی با حضور شخصیت های غیر نظامی هستند. این همان چیزی است که سرانجام دولت لبنان آن را پذیرفت و یک شخصیت دیپلماتیک به نام «سیمون کَرَم» را به ریاست هیات لبنانی درکمیته مکانیزم برگزید و این نخستین عقب نشینی دولت لبنان در فضای ارعاب بود.

سیمون کَرَم، یک وکیل مسیحی مارونی و سفیر پیشین لبنان در واشنگتن، به داشتن مواضع ضد مقاومت معروف است. این اقدام دولت لبنان با 

مخالفت های مردمی مواجه شد و بلافاصله صدها جوان موتورسوار در جنوب لبنان و حومه بیروت به عنوان اعتراض رژه رفتند. همچنین شیخ نعیم قاسم، دبیرکل حزب الله اعلام کرد این اقدام مغایر با همه مواضعی است که قبلا دولت لبنان اتخاذ کرده و حزب الله آن را نمی پذیرد. آقای ژوزف عون در توجیه این اقدام گفته است مذاکرات همچنان منحصر به مسائل فنی و نظامی است و با این اقدام کوشیده است سایه جنگ را از سر لبنان بردارد. معلوم می شود که آمریکایی ها رئیس جمهوری لبنان را ترسانده اند که اگر وارد مذاکرات سیاسی نشود اسرائیل جنگ گسترده ای را علیه لبنان آغاز می کند.

اما در تل آویو تصویر دیگری از نخستین دور مذاکرات ارائه می شود. دفتر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم اشغالگر اعلام کرده که نمایندگان سیاسی دو طرف مستقیما دیدار و پیرامون همکاری های اقتصادی بخصوص در زمینه  بهره برداری از منابع مشترک گاز در سواحل مدیترانه مذاکره کرده اند و قرار شده این دیدارها در آینده ادامه یابد؛ هرچند این همکاری اقتصادی مانع ادامه عملیات نظامی اسرائیل در خاک لبنان نخواهد شد! واضح است که آمریکا و رژیم صهیونیستی طبق روال همیشگی، با ایجاد فضای ارعاب از طرف مقابل باجگیرانه امتیاز می گیرند بدون آنکه امتیازی بدهند و این رشته سر دراز دارد و در آینده نیز این باجگیری ادامه خواهد یافت تا طرف مقابل را کاملا لخت و از هستی ساقط کنند و به دریوزگی وادارند.

با این همه، مسلم است که لبنان لقمه چربی نیست که به راحتی بلعیده شود. در گذشته نیز چنین شرایطی پدید آمده و به نتیجه نرسیده است. پس از حمله گسترده ارتش رژیم اشغالگر به لبنان در سال ۱۹۸۲ که تانک های ارتش متجاوز تا کاخ ریاست جمهوری لبنان در بعبدا نیز پیشروی کردند، مناخیم بگین، نخست وزیر وقت رژیم کوشید در ۱۷ مه ۱۹۸۳ یک موافقتنامه صلح را با امین جمَیّل، رئیس جمهوری وقت لبنان امضا کند اما امین جمیل با مخالفت مردمی مواجه شد. اقدامات سرکوبگرانه هم  نتیجه نداد و سرانجام نیروهای جنبش امل و احزاب ترقیخواه به رهبری آقای نبیه بری طی یک قیام مردمی در ۶ فوریه ۱۹۸۴ پایتخت را تصرف کردند و یک ماه بعد در مارس همان سال، پارلمان لبنان زیر فشار مردمی موافقتنامه ۱۷ مه را ملغی اعلام کرد.

آیا تاریخ در لبنان تکرار می شود؟ این تحولات در شرایطی رخ می دهد که حزب الله تهدید کرده صبرش حدی دارد و در زمان مناسب به اقدامات تجاوزکارانه ارتش صهیونیستی پاسخ خواهد داد. آقای نبیه بری، رئیس پارلمان و رئیس جنبش امل نیز در صحنه حضور دارد و اینک به نمایندگی از سوی مقاومت و جامعه تشیع لبنان سخن می گوید. رژیم صهیونیستی نیز برخلاف همه رجز خوانی اش با مشکلات فراوانی روبروست؛ جامعه ای پراکنده و فراری و ارتشی فرسوده و بدون انگیزه و مورد تنفر جهانیان. نتانیاهو چیزی ندارد جز جنگنده های «اف ۳۵» و پشتیبانی دولت دونالد ترامپ. تجربه نیز نشان داده که با این رژیم، تنها با زبان زور باید سخن گفت و زبان دیگری برای این رژیم مفهوم نیست.

پدیده عجیبی است؛ دولتی که همه عناصر قدرت را دارد و تا کنون یک بار در سال ۲۰۰۰ و بار دیگر در ۲۰۰۶، ارتش به اصطلاح شکست ناپذیر صهیونیست ها را شکست داده است، کسانی در این دولت قدرت را نمی خواهند، عناصر قدرت خود را انکار و حتی علیه آن توطئه می کنند. با همه این احوال، این سنت الهی است که حق پیروز است و آنها به زودی بار دیگر شاهد این پیروزی خواهند بود.