روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در ایران امروز که با حکمرانی دینی و عنوان نظام جمهوری اسلامی مدیریت میشود، نمازجمعه و مجالس و محافل مذهبی که واعظان و مداحان در آنها نقش دارند، باید بیشترین مواظبتها را در زمینه رعایت اعتدال اخلاقی داشته باشند.
نمازجمعه اگر در جایگاه درست خود قرار داشته باشد میتواند بالاترین نظارت اخلاقی را در تمام سطوح حکمرانی از صدر تا ذیل برای هدایت حکمرانان به رعایت اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط اِعمال کند. واعظان و مداحان هم اگر خود اهل اعتدال باشند میتوانند با مطرح کردن معارف دینی در قالبهای پرجاذبه، با انحرافات و افراطها و تفریطها مقابله کنند و عوارض منفی تشکیکها و شبههافکنیها را خنثی نمایند.
تاریخ ۱۴۰۰ ساله اسلام پر است از تلاشهای عامدانه یا جاهلانه شبههافکنان و اهل تشکیک برای ایجاد تزلزل در اعتقادات مردم و حتی زیر سؤال بردن اساس دین و مذهب. ما نباید از این قبیل تحرکات بیمی به خود راه بدهیم زیرا دین اسلام منطقی استوار دارد که با تکیه بر آن میتوانیم به تمام شبهات جواب دهیم و کاری کنیم که اعتقادات مردم قویتر شود.
دست یافتن به این موفقیت فقط در صورتی امکانپذیر است که در مواجهه با شبههافکنیها از مسیر اعتدال خارج نشویم و به دره خطرناک افراط و تفریط سقوط نکنیم. آن واعظ یا مداحی که به جای منطقی برخورد کردن با افراد شبههافکن به آنها نسبت حرامزاده بودن میدهد، چون از مسیر اعتدال خارج و مرتکب خلاف شرع شده هرگز نمیتواند به تحکیم اعتقادات شرعی مردم کمک کند. او خود دچار افراط است که به فرموده امیرالمؤمنین ناشی از جهل است. با جهل چگونه میتوان جهلزدائی کرد و نور علم را به فکر و قلب مردم تاباند؟
آن امام جمعهای که به جای مبارزه با بیحجابی از طریق تشریح معارف اسلامی به شیوه قرآنی «وجادِلْهم بالّتی هی أحسَنُ» هر بیحجاب و بدحجابی را فاسد و هرزه مینامد قطعاً نمیتواند مشکل بیحجابی را حل کند. او خود به دره افراط سقوط کرده و جمعی را نیز به سقوط کشانده و با این روش خود، مردم را به اساس بدبین میکند.
با بیحجابی قطعاً باید مبارزه شود ولی با شیوهای که نتیجهبخش باشد. اصلاح را باید از همین نقطه شروع کرد. بلندگوها باید در دست افراد معتدل، باسواد و عاقل باشند تا از رنجی که در اثر افراطها و تفریطها میبریم در امان باشیم.
