سرویس شهرستان ها: استان خوزستان با وجود منابع عظیم طبیعی و جایگاه اقتصادی ممتاز، در صدر شاخص فلاکت قرار دارد که در این میان کارشناسان ضعف نخبگان، بیثباتی سرمایهگذاری و نبود انسجام مدیریتی را عامل عقبماندگی این استان میدانند.
خوزستان در بهار امسال با ثبت شاخص فلاکت ۴۶.۶ واحدی، بهعنوان بحرانیترین استان کشور از نظر رفاه اقتصادی معرفی شد؛ آماری که ترکیب تورم ۳۵.۶ درصدی و نرخ بیکاری ۱۲.۴ درصدی را در خود دارد و زنگ هشدار را برای سیاستگذاران به صدا درآورده ، این در حالی است که این استان با برخورداری از منابع عظیم نفت، گاز، پتروشیمی، بنادر و صنایع سنگین، سهم قابل توجهی در اقتصاد ملی دارد.
با وجود این ظرفیتها، شاخصهای توسعهای استان نه فقط بهبود نیافتهاند، بلکه در مسیر نزولی قرار گرفتهاند.
شاخص فلاکت مبنای کارشناسی ندارد
نیکو، رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی خوزستان در واکنش به انتشار این آمار در گفتگو با تسنیم اعتبار علمی شاخص فلاکت را زیر سؤال می برد و می گوید: شاخص فلاکت، ترکیبی از نرخ تورم و بیکاری است که بدون در نظر گرفتن سایر مؤلفههای اقتصادی، نمیتواند تصویر دقیقی از وضع رفاه ارائه دهد.
وی با تأکید بر لزوم تحلیل دقیقتر دادهها تاکید می کند: نرخ بیکاری در استان نگرانکننده است و باید مورد توجه جدی قرار گیرد؛ اما استفاده از شاخصهایی که مبنای کارشناسی ندارند، موجب برداشتهای نادرست و تصمیمگیریهای غیرواقعی میشود.
نیکو خواستار اصلاح نگاههای آماری و سیاستی در سطح ملی می شود و ادامنه می دهد: برای بهبود وضع اقتصادی استان، باید از تحلیلهای چندبعدی استفاده کرد و صرفاً به شاخصهای ترکیبی بسنده نکرد.
از سویی دیگر مرتضی افقه استاد دانشگاه و کارشناس اقتصادی با اشاره به صدرنشینی خوزستان در شاخص فلاکت، این وضع را نتیجه ضعفهای درونی استان می داند و می گوید: پرسش اصلی این است که چرا استانی با چنین منابع عظیمی، در اغلب شاخصهای رفاهی و توسعهای در رتبههای پایین قرار دارد؟ پاسخ این پرسش، بیش از آن که به تمرکزگرایی در تهران مربوط باشد، به عملکرد نخبگان و ساختار تصمیمگیری در خود استان بازمیگردد.
وی با انتقاد از نگاه غیرتوسعهای برخی مدیران می افزاید: ثروت طبیعی بهتنهایی رفاه نمیآورد؛ آنچه تعیینکننده بوده، وجود مدیران با تفکر توسعهای است. متأسفانه در خوزستان چنین ظرفیتهایی شکل نگرفتهاند.
افقه با اشاره به جایگاه اقتصادی خوزستان ،تاکید می کند: استان خوزستان از نظر منابع، در صدر اقتصاد کشور قرار دارد اما در سالهای پس از جنگ، معمولاً از ضعیفترین مدیران اجرایی برخوردار بوده است. نگاههای محدود و غیرکارشناسی در انتخاب مدیران، موجب شده است شرکتهای بزرگ مستقر در استان، خود را مستقل از ساختار اجرایی بدانند و کمترین تعامل را با آن داشته باشند.
این کارشناس اقتصادی با انتقاد از عملکرد جزیرهای شرکتهای بزرگ می گوید: شرکتهایی مانند نفت، فولاد و پتروشیمی امکانات رفاهی گستردهای برای کارکنان خود فراهم کردهاند، اما ارتباط مؤثری با جامعه ندارند. در حالیکه آثار منفی فعالیتهای آنها از جمله آلودگی و فشار بر زیرساختها در استان باقی میماند و همچنین منافع اقتصادیشان عمدتاً به خارج از استان منتقل میشود.
وی با اشاره به رتبه ۲۹ خوزستان در امنیت سرمایهگذاری ادامه می دهد: فضای نامناسب برای فعالیت اقتصادی، سرمایهگذاران را به خروج از استان سوق داده است. تجربههای شخصی من در استانداری نشان میدهد که فشارهای غیرمنطقی برخی مدیران، مانع از شکلگیری فضای پایدار سرمایهگذاری شدهاند.

شما چه نظری دارید؟