تیم ملی فوتسال بانوان ایران در نخستین جام جهانیاش، با وجود عدم صعود، نمایشی آبرومند و شجاعانه ارائه کرد. پیروزی ۶گله مقابل پاناما و مصاف جانانه با برزیل و ایتالیا نشان داد که «دخترانِ ایران» چیزی کم از بزرگان دنیا ندارند.
ملیپوشان کشورمان در دیدار آخر برابر ایتالیا که حکم صعود از گروه داشت، اگرچه نیمهاول را با برتری پشت سر گذاشتند؛ اما چند لغزش تاکتیکی در نیمهدوم، برد را از دسترس خارج کرد. با اینحال، کیفیت و روحیه جنگندگی تیم ایران فراتر از نتیجه بود.
ستاره بیچونوچرای ایران در این رقابتها کسی نبود جز «فرزانه توسلی»؛ کاپیتان و دروازهبانی که تکگل شگفتانگیزِ ما مقابل ایتالیا را هم به ثمر رساند و تصویر «ارتش تکنفره» را معنا کرد.
واکنشهای خیرهکننده او نهتنها بهدفعات مانع فروپاشیِ دروازه ایران شد، بلکه گزارشگران مسابقات را نیز به تحسین واداشت؛ آنها بارها و بارها از توسلی بهعنوان «بازیکن متفاوت»، «قهرمان» و «رهبر تیم» یاد کردند.
اما فرزانه توسلی تنها یک بازیکن نیست؛ نمادی است از زنان و دخترانی که در سراسر این سرزمین، با وجود همه مشکلات؛ اصول، ارزشها و هویتِ کشورشان را پاس میدارند و برای سرافرازیِ ایران میجنگند؛ حتی اگر نتیجه نهایی پیروزی نباشد، این تلاش ارزشمند و قابل تقدیر است.
شایسته است مسئولان ورزش و فرای آن، تصمیمسازانِ کشور، ارزش این تلاشها را بدانند و حمایت از «فرزانه توسلیهای ایران» را به یک الگوی مداوم تبدیل کنند؛ تا دنیا بداند زنان و دخترانِ مقاوم و غیرتمندِ ایرانی همواره مایه مباهات و فخرِ این سرزمین هستند.
