عیسی آل کثیر در دیدار شهرآورد با پیراهن پرسپولیس ۲ بار دروازه استقلال را باز کرد. این بازیکن یک بار با درآوردن پیراهن خوشحالی کرد و بار دیگر با پاره کردن تور دروازه آبی ها و نشان دادن به استقلالی ها، آتش خشم طرفداران استقلال را بر افروخت. بنابراین بسیار طبیعی است که هواداران تیم فوتبال استقلال صدای اعتراض شان را  به مسئولان باشگاه برسانند و در نهایت تصمیم مدیران عوض شود. اما مشکل اینجاست که آل کثیر قراردادی با مبلغ ۴۰ میلیاردتومان با باشگاه استقلال بسته است که به معنی سردرگمی مدیران آبی است. چرا که طبق قانون باید کل مطلب را در صورت نخواستن بازیکن، پرداخت کنند.

روزنامه اعتماد درباره این موضوع با شاهرخ بیانی، کاپیتان نامدار استقلال در دهه شصت گفت  و گویی انجام داده است که بخش هایی از آن در زیر می آید:

 آل‌کثیر که پارسال در پرسپولیس، سه تا هم بازی نکرده و مدیران تیم بیشتر از یازده میلیارد نمی‌دادند و هر قدر گفت ۱۵ میلیارد به او ندادند. بعد آمد استقلال با چهل میلیارد تومان. همه ما جراید را دیدیم و دیدیم که در فینال، تور پاره کرده بعد مدیران ما می‌روند این بازیکن ۳۶ ساله را جذب می‌کنند! این یعنی یک جای کار ایراد دارد. آقایان بگویند بر چه مبنایی او را گرفتند؟ ساپینتو که نمی‌خواستش اگر هم می‌خواست باید می‌گفتند این بازیکن را هوادار نمی‌خواهد، این، توهین به باشگاه ما کرده است! هر کسی که نباید پیراهن این باشگاه با اصالت را بپوشد. چهل میلیارد به این پول دادید، می‌دادید به دوتا جوان‌. خب اینها به خاطر نداشتن کمیته فنی است. مگر مارادونا بوده که بازیکنی با این شرایط جذب کردید؟ بعد هم بازیکن رقیب بوده و در استادیوم توهین خواهد شنید و باید به فکر این چیزها بود.

مدیران باشگاه استقلال بازیکنان خوبی جذب کردند اما به چه قیمتی؟ برای رضایتنامه یک بازیکن جوان ۱۸۰ میلیارد تومان هزینه کردند که می‌توانستیم بازیکن باتجربه اروپایی جذب کنیم. سحرخیزان شاگرد ماست و در تیم ملی جوانان، به آقا صمد گفتیم این بازیکن و یکی دیگر را بفرست تیم ما! من و آقای ساکت در هوادار بودیم که سحرخیزان را بازی دادیم تا سال بعد که هوادار با ۷ میلیارد تومان او را به گل‌گهر انتقال داد و گل‌گهر هم با مبلغ یک میلیون دلار این بازیکن را به تیم روسی فروخت. ما این همه می‌گوییم، باشگاه استقلال باید آکادمی‌اش را تشکیل دهد تا مجبور نشود برای بازیکنی که در تیم ملی هم نیست، دو میلیون دلار فقط برای رضایتنامه‌اش دهند. در هر صورت با پولی هم که به خود سحرخیزان می‌دهند، ۳ میلیون دلار برایشان آب می‌خورد. او جوان خوبی است، اما این مبلغ برای بازیکنی که ملی‌پوش هم نیست، خیلی زیاد است. بعد قرارداد بدی بستند، چون بعد از ترانسفر احتمالی‌اش هم باید بیست درصد مبلغش را باز هم به تیم روسی دهند. این چه قراردادی است که بستید؟ مدیران ما بروند و ببینند تیم‌های اروپایی چقدر خوب قرارداد می‌بندند. ما نورافکن را پنجاه هزار دلار فروختیم و سپاهان او را یک میلیون دلار خرید! خیلی از بازیکنان ما همین‌طور هستند.