روزنامه هم میهن نوشت: در چهلوپنجمین سالگرد شروع جنگ و ۳۷ سال پس از تلاش هاشمی برای ختم آن، برخی انتظار دارند مسعود پزشکیان با بهره از اعتماد رهبری به خود، همین نقش را برای ختم مناقشه هستهای برعهده گیرد. توصیهای که به مذاق تندروها خوش ننشسته و آن را به خوشرقصی برای ترامپ تعبیر کردند.
دغدغه هاشمی در وهله اول، خروج از بنبستی بود که کشور بهخاطر جنگ به آن گرفتار شده بود و البته جانهایی که قربانی میشد و باقی همه فرع بود. اکنون نیز اگرچه همه میدانند رابطه پزشکیان و رهبری از جنس امام و هاشمی نیست و هاشمی خود نقش تأسیسی داشت، ولی به هر رو در قبال هر پدیده، مدام باید ارزیابی کرد و سنجید که میارزد یا نه.
هاشمی استمرار جنگ در پی هشتسال را در یک کفه ترازو گذاشت و در کفه دیگر، پایان آن را . و دومی چربید. کاری که از پزشکیان انتظار میرود، ملاقات ناگهانی و بیبرنامه با ترامپ نیست چراکه شاید رفتاری تحقیرآمیز نشان دهد یا نپذیرد یا بر اسنپبک اثر نگذارد یا تندروهای داخلی را تحریک کند.
انتظار این است که پرونده مناقشه هستهای را در ترازو قرار دهد، چراکه این باور در جامعه قوت گرفته که هرقدر هم بیَرزد بهای آن گزاف شده و بیم آن میرود که از پنجم مهرماه که ازقضا با بازگشت رئیسجمهور از نیویورک همزمان شده کلانتر شود. به این ترازو بنگرد و اقدام متناسب با آن را انجام دهد.
