حسین راغفر، تحلیلگر اقتصادی در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» با اشاره به شرایط پیچیده اقتصادی کشور اظهار داشت: متاسفانه مردم ایران در سال های اخیر بابت بحران اقتصادی و گرانی ها، سختی های زیادی متحمل شدهاند. بنابراین همه دستگاه های حاکمیتی از جمله دولت، مجلس، قوه قضائیه و سایر ارگان ها باید به طور جدی «بهبود وضعیت اقتصادی» را اولویت اصلی بدانند و با همکاری و هم اندیشی با یکدیگر بتوانند با بهره گیری از ظرفیت های داخلی، مقدمات کاهش مشکلات اقتصادی را فراهم کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا در ادامه گفت: در شرایطی که بحران اقتصادی در کنار اینکه آرامش جامعه را به هم ریخته، لاینحل به نظر می رسد، مکانیسم ماشه مزید بر علت می شود تا بحران به معنای واقعی بروز و ظهور کند. اگر تا حالا برخی از کشورها بنا به دلائلی با نادیده گرفتن تحریم، با ایران مراوده اقتصادی_تجاری داشتند، حالا تعداد زیادی از آنها هم برای جلوگیری از ضرر ملی خود، قطع همکاری با ایران را مدنظر قرار خواهند داد تا اقتصادِ نابسامان ما حسرت روزهای پیش از مکانیسم ماشه را بخورد و به طور مشخص، مردم بیش از گذشته برای تامین مایحتاج خود سختی را به جان بخرند.
راغفر افزود: برای رهایی از تبعات تحریم های جدید، چاره ای جز توجه خاص و جدی به «تولید» نداریم. به این معنی که ظرفیت های داخلی را به کار بگیریم و همچنین در بخش واردات، کالاهایی را از شرکای خارجی بخریم که بتوانیم آنها را در چرخه تولید به کار بگیریم. متاسفانه نزدیک به ۴۰ سال است که عادت و اصرار به واردات کالاهایی داشتیم که نه تنها منفعتی نداشتند، بلکه در مواردی مثل واردات خودرو هم باعث خروج ارز از کشور می شد و هم امنیت مردم را به طور جدی تهدید می کرد. وی تاکید کرد: تجدیدنظر در سیاست های تجاری یکی از موضوع هایی است که حتما باید مدنظر تصمیم گیران قرار بگیرد. متاسفانه در شرایطی که مشکل مالی را به طور جدی تجربه می کنیم در سال ۱۴۰۳ قریب به ۸ میلیارد دلار به واردات خودرو و قطعات خودرو و بیش از ۷ میلیارد دلار به خرید طلا اختصاص دادیم تا مشخص شود، سیاست گذاران اقتصادی به دلیل ناآگاهی از شرایط، تصمیم هایی می گیرند که با نیازهای موجود همخوان نیستند.
وی توضیح داد: واقعیت تلخ و آزاردهنده این است که سیاست های کشور ما در حوزه نظام بین الملل با آنچه مدنظر غرب و به ویژه آمریکا است، زمین تا آسمان تفاوت می کند. بنابراین از آنجایی که «چالش ایران با نظام بین الملل» موضوعی همیشگی و غیرقابل رفع است، باید آمادگی زیست در شرایط تحریم را برای خود بالا ببریم. به این معنی که در قدم اول ظرفیت های داخلی را طوری مدیریت کنیم تا از دارایی های مان بهره وری ۱۰۰ درصدی داشته باشیم و قدم مهم دیگر هم این است، با کشورهایی که به هر دلیل خود را ملزم به رعایت تصمیم های آمریکا و غرب نمی بینند، مراوده اقتصادیَ_تجاری دو سر برد داشته باشیم، بلکه بتوانیم بخشی از کاستی ها و مشکلات را از پیش رو برداریم.
راغفر در عین حال یادآور شد: اینکه برای توسعه اقتصادی منتظر توافق با دنیا باشیم، نوعی خوش خیالی و البته محال است.
