۲۱فروردین سالروز شهادت امیر الامرای ارتش اسلام است؛ او که اسوه وفاداری و عشق بود؛ سپهبد شهید علی صیاد شیرازی. همان که می‌گفت: «قهرمان» کسی است که در جهاد اکبر بر نفس اماره خود غلبه کند، آن طوری که آرزوی یک بار غفلت کردن و خدا را از نظر دور داشتن را در دل شیطان به گور فرستد. قهرمان کسی است که در وابستگی به خدا و خط ولایت آن چنان   توانمند شده باشد که با اطمینان قلبی مهیا ی انجام هر تکلیفی باشد که از محور ولایت بر عهده او بسپارند. قهرمان کسی است که دل به دنیا نسپارد و در التهاب هجرت به دیار دوست سر از پا نشناسد  و شهید صیاد شیرازی در عرصه‌های مختلف اجتماعی و نظامی، حقیقت این قهرمان را در وجود خویش متبلور ساخت.

 امیر شجاع و دلاور ارتش پر افتخار جمهوری اسلامی ایران  سپهبد صیاد شیرازی، نامی پرافتخار و جاودانه است که با هشت سال دفاع مقدس و دلاوری‌ها و از خودگذشتگی‌های عجین است. این عارف، عاشق، نمونه بارز شرف و غیرت ایرانی بود که جان شیرین خویش را فدای عزت و سربلندی اسلام و ولایت کرد. سپهبد سرافرازی که عمر با برکت خویش را در راه خدمت به ملت و مملکت اسلامی اش سپری کرد و در راه رسیدن به لذت وصل، هرگز دل به زیورهای دنیوی نبست. عارفانه و عاشقانه سلوک وصل را پیمود تا آن گاه که جام شیرین شهادت را نوشید.
علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۲۳هجری شمسی در کبودگنبد از توابع شهرستان درگز در خراسان رضوی، در خانواده‌ای مذهبی دیده به این دنیای خاکی گشود. پدرش از عشایر فارس بود که به استخدام ژاندارمری درآمد و سپس به ارتش منتقل شده بود. او از جاذبه‌ای خاص برخوردار بود و از این رو، علی تحت تأثیر پدر، از کودکی به شغل نظامی و ارتش علاقه‌مند و عاشق شده بود. دوران کودکی‌اش را به علت شغل پدر در شهر مقدس مشهد و دوران جوانی‌اش را در شهرهای گرگان، شاهرود، گنبد و آمل گذراندو در طی این سال‌ها، تحت تأثیر جو مذهبی خانواده، ریشه‌های علاقه‌مندی به مذهب و روحانیت در عمق جانش پای گرفت.
پس از پایان آخرین سال دوره متوسطه در دبیرستان امیر کبیر تهران در سال ۱۳۴۳، وارد دانشکده افسری شد و سه سال بعد  پس از اخذ درجه لیسانس از دانشگاه افسری فارغ‌التحصیل   و برای به پایان رسانیدن دوره مقدماتی توپخانه عازم اصفهان شد. در سال ۱۳۵۱، پس از اتمام آموزش زبان انگلیسی در تهران، به دلیل لیاقت‌ها و دقت‌هایش در کار، برای تکمیل تخصص‌های توپخانه از طرف ارتش عازم آمریکا شد تا دوره هواسنجی بالستیک را بگذراند. او پس از بازگشت از آمریکا به عنوان استاد در مرکز آموزش توپخانه اصفهان به تدریس پرداخت.
نقش این شهید والا مقام در پیروزی انقلاب و همکاری پنهانی او با امام و انقلابیون بر کسی پوشیده نیست. پس از پیروزی انقلاب، با فرمان امام (ره) در باره  تشکیل بسیج ۲۰ میلیونی، جزو معدود نفراتی بود که در مساجد اصفهان با سازماندهی افسران و درجه‌داران انقلابی، شروع به آموزش سلاح‌های سبک این هسته مقاومت یعنی بسیج اقدام کردند.
صیاد شیرازی، پس از آن که به دلیل مخالفت‌هایش با بنی‌صدر، درجات تشویقی‌اش توسط وی لغو و از مسئولیت عملیات غرب کشور برکنار شد، با دعوت شهید کلاهدوز در سپاه پاسداران مشغول به خدمت شد و تا برکناری بنی‌صدر، به مدت چهار ماه در معاونت طرح و عملیات سپاه انجام وظیفه کرد. او پس از انتخاب شهید رجایی به سمت ریاست جمهوری، دوباره با درجه سرهنگی به ارتش فراخوانده شد و قرارگاه عملیاتی شمال غربی کشور را تشکیل داد و به پاک‌سازی شهرهای سنندج، بوکان و اشنویه و... پرداخت. پس از شهادت سرلشکر فلاحی، با حکم امام خمینی (ره)، به عنوان فرمانده نیروی زمینی ارتش منصوب و عملیات‌ غرورآفرین طریق القدس، بیت المقدس و فتح المبین را با وحدت ارتش و سپاه رقم زد و سپس به عضویت شورای عالی دفاع درامد. صیاد در سال ۱۳۶۸به درخواست رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح و با موافقت رهبر معظم انقلاب، به سمت معاونت بازرسی ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح منصوب شد.
در سال ۱۳۷۲، با حکم فرمانده معظم کل قوا به سمت جانشین رئیس ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شدو در عید غدیر ۱۳۷۸، به درجه سرلشکری نایل آمد. او در این آخرین جایگاه خود، بخشی از اوقات کاری‌اش را به امور آموزشی و فرهنگی دفاع مقدس می‌پرداخت و هیات پژوهشی و آموزشی معارف جنگ را بنا گذاشت و به مسائل حاشیه‌ای مربوط به دفاع مقدس و ثبت و ضبط تاریخ جنگ همت گماشت. او این کار را با هدف انتقال تجربه‌های جنگ، به‌ویژه فرهنگ ایثار و شهادت به نسل جوان و دانشجویان، به ویژه دانشجویان دانشگاه افسری انجام داد  و امروز  شاهدیم که به یُمن جوشش خون آن شهید والامقام، آموزش معارف جنگ ادامه دارد و با قوت در همه دانشگاه‌های افسری و مراکز فرهنگی در تمامی سطوح، افسری، درجه‌داری، سربازی و نخبگان ارتش ادامه دارد.
امیر شهید علی صیاد شیرازی، حدیث دلدادگی را با شکوه و جاودانگی تمام کرد. پس از سال‌ها جستجوی شهد شیرین  شهادت، سرانجام در  ۲۱فروردین ۱۳۷۸هجری شمسی، مصادف با ۲۳ذی‌الحجه ۱۴۱۹هجری قمری، در ساعت ۶و۴۵دقیقه   صبح به نمایش گذاشت. وی که ۲۰ سال در پی صید گرانبهای شهادت، دشت و دمن و شرق و غرب کشور را از پاوه تا چزابه و فاو طی کرده بود، سرانجام در کمند زلف یار گرفتار آمد و جام عشق لایزال الهی را مستانه سرکشید و با تن‌پوشی از یاس و ارغوان راهی بهشت شدو همه شکوفه‌های بهاری، از داغ سترگ شقایق در سوز و گدازند. به طوری که مقام معظم رهبری در جایی اشاره می‌فرمایند: صیاد شایسته شهادت بود.شهید صیاد شیرازی در قسمتی از وصیتنامه‌اش چنین نوشته است:
«پروردگارا! رفتن در دست توست. من نمی‌دانم چه موقع خواهم رفت، ولی می‌دانم که از تو باید بخواهم مرا در رکاب امام زمانم قرار دهی و آن قدر با دشمنان قسم‌خورده دینت بجنگم تا به فیض شهادت برسم. خداوندا! این تو هستی که قلبم را مالامال از عشق به راهت، اسلامت، نظامت و ولایتت قرار دادی. خدایا! تو خود می‌دانی که همواره آماده بوده‌ام، آن چه را تو خود به من دادی در راه عشقی که به راهت دارم، نثار کنم».
*معاونت فرهنگی و روابط عمومی معارف جنگ
سرهنگ  ایرج یزدی‌نژاد