به گزارش اطلاعات آنلاین، جان مرشایمر، دانشمند برجسته علوم سیاسی استدلال می‌کند که کشورهایی مانند ایران باید برای بازدارندگی در برابر قدرت‌های متجاوزی مانند اسرائیل و ایالات متحده، به دنبال سلاح‌های هسته‌ای باشند، دیدگاهی که ریشه در نظریه واقع‌گرایانه او در روابط بین‌الملل دارد که بر بقا از طریق توازن قدرت تأکید دارد.
او کره شمالی را به عنوان مثال ذکر می‌کند و می‌گوید زرادخانه هسته‌ای آن مانع از حملات می‌شود، موضعی که توسط موارد تاریخی مانند لیبی پشتیبانی می‌شود، جایی که خلع سلاح ۲۰۰۳ منجر به آسیب‌پذیری و در نهایت مداخله ناتو در سال ۲۰۱۱ شد.
به گفته وی کره شمالی بازی را بلد است و به همین خاطر خلع سلاح خودکشی است و بقا به معنای مسلح ماندن تا دندان است. دیدگاه مرشایمر روایت‌های رایج در مورد عدم اشاعه را به چالش می‌کشد و برخی از کاربران خلع سلاح هسته‌ای اوکراین در سال ۱۹۹۴ را به عنوان یک داستان هشدار دهنده ذکر می‌کنند و تأکید می‌کنند که چگونه واگذاری سلاح‌ها ممکن است حاکمیت را {مانند اوکراین} تضعیف کند.
