شیرین طهماسب هانتر دیپلمات سال های ۱۳۴۴-۱۳۵۷ در گفت وگو با تابناک گفت: «ونزوئلا» از زمانی که هوگو چاوز در اواخر دهه ۱۹۹۰ با کودتا به ریاست‌جمهوری رسید، به خار در چشم ایالات متحده تبدیل شده است. هم‌زمان با اِوو مورالس در بولیوی و رهبری کوبا، ونزوئلا بخشی از ائتلافی چپ‌گرا و ضدآمریکایی در آمریکای لاتین شد.

 افزون بر این، این کشورها — به ویژه ونزوئلا — روابط نزدیکی با دیگر دولت‌های ضد آمریکا و بازیگران غیردولتی در خاورمیانه برقرار کردند. 

ایران نیز با ونزوئلا و بولیوی ارتباط نزدیکی برقرار کرد، اگرچه مانند بسیاری از روابط ایران، این ارتباط بیشتر یک‌سویه بود و برای ایران نفع قابل‌توجهی نداشت. 

آمریکا ادعا کرده که ونزوئلا به پایگاهی برای حزب‌الله لبنان تبدیل شده است. علاوه بر این، اتهامات وجود دارد که ونزوئلا — مانند برخی کشورهای دیگر آمریکای لاتین — تسهیل‌کننده قاچاق مواد مخدر به سمت آمریکا بوده است. به‌طور خلاصه، آمریکا فهرستی طولانی از شکایات علیه کاراکاس دارد.

وی در پاسخ به سئوالی درباره احتمال ورود امریکا به جنگ تمام عیار با ونزوئلا گفت: دونالد ترامپ تهدید کرده است که اگر نیکلاس مادورو کشور را ترک نکند، ممکن است اقدام نظامی علیه ونزوئلا انجام دهد. با این حال، مخالفات شدیدی در آمریکا نسبت به مداخله نظامی در ونزوئلا وجود دارد، به‌ویژه اگر این مداخله مستلزم نیروی زمینی باشد.

 حامیان ترامپ در جریان MAGA به‌ویژه مخالف چنین اقدامی هستند. بنابراین، هجوم همه‌جانبه به ونزوئلا بسیار بعید است، اگرچه نمی‌توان آن را کاملاً منتفی دانست.

به گفته وی، طبیعی است که رفتن مادورو و جایگزینی او با دولتی طرفدار آمریکا، باعث کاهش چشمگیر حضور ایران در ونزوئلا شود. اما این شاید به‌گونه‌ای «برکت در لباس مبدّل» باشد: ایران در واقع از این نوع روابط در عمل بهره زیادی نبرد و صرفاً پول زیادی صرف این اقدامات کرد. 

تنها مزیت ایران از این روابط، احساس اینکه در صحنه بین‌المللی تنها نیست، بود. با توجه به منابع محدود و تفاوت‌های فرهنگی، ایران هیچ‌گاه نمی‌توانست تاثیر مهمی در آمریکای لاتین داشته باشد. 

با این حال، پس از پایان مشکلات فعلی‌اش، ممکن است قادر باشد روابط اقتصادی معقول و متقابل و روابط سیاسی و فرهنگی معمول برقرار کند — ولی واقعیت این است که ایران نمی‌تواند با آمریکا یا دیگر قدرت‌های بزرگ در آمریکای لاتین رقابت کند.

وی در پاسخ به سئوالی درباره تاثیرگذاری نفت ونزوئلا به تعدیل قیمت ها در بازارهای جهانی گفت» این سناریو بدون شک ممکن است. اما خرید نفت روسیه توسط چین و هند نیز انگیزه‌های سیاسی دارد: چین در حال کمک به روسیه است به‌خاطر رقابت با آمریکا؛ هند می‌خواهد منابع تسلیحاتی خود را متنوع کند و همچنین در برابر تعرفه‌های آمریکا واکنش نشان دهد. 

بنابراین، قطعی نیست که آنها نفت ونزوئلا را جایگزین نفت روسیه کنند؛ اگر هم این کار را بکنند، احتمالاً طلب قیمت بهتر خواهند کرد. حتی با قیمت پایین نفت، روسیه قادر خواهد بود جنگ اوکراین را تامین مالی کند. بازگشت نفت ونزوئلا به بازار جهانی، بازنده اصلی‌اش می‌تواند ایران باشد: در عوض نفت روسیه، چین ممکن است نفت ونزوئلا را جایگزین نفت ایران کند.