فاطمه، مجموعه صفات خداوند 

سیدرضا مؤید

اول دفتر به نام خالق اکبر 
آن که سزد نام او در اول دفتر
نکته‌ای از قدرتش بس، این که بگویم 
اوست علی‌آفرین و فاطمه‌پرور
فاطمه، مجموعه صفات خداوند 
فاطمه، آیینه کمال پیمبر
عصمت کبری، ولیة الله عظمی 
قره عین النبی، حبیبه داور
بَضعه احمد نه بلکه روح محمد 
همسر حیدر نه بلکه هستی حیدر
شهر خرد احمد و علی‌ست درِ آن 
فاطمه آن شهر راست مرکز و محور
ای به مثَل بی مثَل چو خالق یکتا 
وی به نُبی چون نَبی ستوده داور
شأن تو در «إنّما ولیُّکُمُ الله»
با حق و با احمد و علی‌ست برابر
جز پدر و شوهر و دو ابن و دو بنتت 
روی تو نادیده کس ز اکبر و اصغر
پای به محشر چو می‌نهی رسد آواز 
«غضّوا أبصارکم» به خلق، سراسر
چشم و چراغت دو گوشواره عرش‌اند 
راحت جانت دو نازدانه دو دختر
در قدم مادر است جنت موعود
وین سخن نغز چون سروده پیمبر
در عجبم زین حدیث و آن که چرا او
داده به زهرای خویش کنیه مادر
بهر شفاعت تو را بس است در آن روز
دست ابوالفضل و خون محسن و اصغر
هر که پناهش تویی، پناه تو عالم
وان که شفیعش تویی، شفیع به محشر

ای کوثر پیغمبر و ای جان خدیجه

احمد ایرانی نسب

از عرش رسیدی تو به دامان خدیجه 
ای کوثر پیغمبر و ای جان خدیجه
از پیش تو زن‌های قریشی همه رفتند 
صد مریم و صد آسیه قربان خدیجه
زیباتر از آنی که به تصویر بیایی 
روشن شده از نور تو چشمان خدیجه
شیرینی لبخند تو معنای بهشت است 
یعنی به سر آمد غم پنهان خدیجه
دست من و دامان شما فاطمه جانم 
جان همه قربان شما فاطمه جانم
خورشیدی و از فرط حیا زیر نقابی 
هنگام وضو عکس رخ ماه در آبی
هم مادر ساداتی و هم مادر مایی 
حیدر پدر خاک و شما اُم ترابی
یک روز نشد فکر گداهات نباشی 
یک شب نشده بی غم همسایه بخوابی
دست من و دامان شما فاطمه جانم 
جان همه قربان شما فاطمه جانم
ما ساخته از آب و گل پاک شماییم 
ما سر به هواییم ولی خاک شماییم
دنیا همه‌اش مهریه مادرمان است 
هر جا که بمیریم در املاک شماییم
با اشک عجینیم و ز دوزخ نهراسیم 
والله که ما هیزم نمناک شماییم
دست من و دامان شما فاطمه جانم 
جان همه قربان شما فاطمه جانم

این نه یک دختر تمام هستی پیغمبر است

غلامرضا سازگار

آسمان! کوثر به دنیا آمده، کوثر بخوان 
با سرود وحی مدح دخت پیغمبر بخوان
مدح آن ممدوحه محبوبه داور بخوان 
با زبان خویشتن نه، با دم حیدر بخوان
با زبان حیدر از صدیقه اطهر بخوان 
هرچه زیبا خوانده‌ای، امروز زیباتر بخوان
ماه عصمت، اختر برج هدی را مدح کن 
روح احمد، لیلة القدر خدا را مدح کن
جان عالم، یک جهان جان را گرفته در بغل 
دست دل بگشوده، قرآن را گرفته در بغل
مطلع الانوار ایمان را گرفته در بغل 
گوهر دریای غفران را گرفته در بغل
هستی دادار منّان را گرفته در بغل 
هرچه گویی، بهتر از آن را گرفته در بغل
یا محمّد، یا محمّد، عصمت کبراست این 
بوسه زن بر آفتاب طلعتش، زهراست این
این ز پا تا سر تجلاّی جمال داور است 
این نه یک دختر، تمام هستی پیغمبر است
این به احمد کوثر است و دختر است و مادر است 
بلکه مام یازده عیسای عیسی پرور است
چارده معصوم را شخصیّت او محور است 
جز محمّد، از تمام انبیا بالاتر است
ذات حق با آیه قرآن ثناها گویدش 
اوّلین شخصیّت عالم فداها گویدش
مخزن اسرار حق، گوهر ندارد مثل او 
ذات ربّ العالمین، مظهر ندارد مثل او
مصحف ختم رسل، کوثر ندارد مثل او 
نخل سر سبز نبوّت بر، ندارد مثل او
شخص ختم الانبیا دختر ندارد مثل او 
شیر حق دست خدا یاور ندارد مثل او
هرچه گفتم هرچه گویم در ثنای او کم است 
مدح ناموس خدا فوق بیان عالم است
آفرینش باغ توحید و بهارش فاطمه است 
دین و قرآن تا قیامت اعتبارش فاطمه است
مصطفی فخر نبوّت افتخارش فاطمه است 
مرتضی دست خدا و دستیارش فاطمه است
دستیارش نه، همه دار و ندارش فاطمه است 
ای خوشا آن کس که روز حشر یارش فاطمه است
در ثنای او همان اقرار عجز ما بس است 
گفتن اوصاف این دختر، نه کار هر کس است