یکی از عوامل اصلی پیشرفت و توسعه‌ی جوامع، طبقه‌ی الیت یا نخبگان است. در هر جامعه‌ای. یک روستا، یک کارخانه، یک بیمارستان، یک شهر، یک صنف، یک استان یا یک کشور.
طبقه‌ی الیتی که می‌تواند جوامع را متحول کند به دوچیز نیاز دارد؛ نخست، دانش و جهان‌آگاهی. اینکه زمانه را بشناسد. تحولات جهان را بفهمد. بداند بازی دنیا و جوامع خرد و کلان چیست. مثل داوران موفق فوتبال، بازی‌خوان باشد و بداند که بازی پیشاپیش در کجای زمین فوتبال جریان می‌یابد تا عقب نیفتد. چه اینکه بشر مدام در تنازع برای بقا به جلو می‌رود. آهویی که سرعتش از شیر کمتر باشد خورده می‌شود.
دوم اینکه طبقه‌ی الیت باید فداکار باشند. از خود بگذرند. پشتکار داشته باشند. به قول غربی‌ها GRIT داشته باشند. یعنی ثبات و استحکام و قدرت داشته باشند. هم‌قسم بشوند برای پیشرفت جامعه‌ی خود.
جوامعی که این طبقه‌ی الیت را نداشته باشد مطلقا به جایی نخواهد رسید.
بیشتر نویسندگانی که درباره‌ی سفر لاوروف به تهران در سوشیال مدیا نوشتند، به نظر من، بایستی نگرششان نسبت به جهان و زمانه را به روز کنند.
آمریکا از دوره‌ی اوباما و بعد از بحران اقتصادی بازار مسکن وارد دنیای جدیدی شده است و قدرت تازه‌ای پیدا کرده است و این قدرت روز به‌روز گسترش می‌یابد. امروز جنگ آمریکا، جنگ تراشه، لیتیوم، هوش مصنوعی و فضا است اما الیت ما هنوز به عهدنامه‌ی ترکمانچای، قتل گریبایدوف و کنفرانس یالتا فکر می‌کند.
در دوره‌ی خاتمی تکفا کتابچه‌ای منتشر کرد که طرح‌های مفصلی برای تحول IT و ICT در آن ثبت شده بود. خود من رهبری دو طرح را بر عهده داشتم. اما با امدن احمدی‌نژاد همه‌چیز پودر شد. ما ۲۰ سال به طور نسبی(و نه در همه چیز) عقب افتادیم. اگر ان طرح‌ها حتی به طور ناقص اجرا می‌شد شاید امروز دستکم در ساحت‌هایی چند با ایران دیگری مواجه بودیم. اگرچه خوشبختانه در زمینه‌ی هوش مصنوعی کارهای بزرگی صورت گرفته است به ویژه در صنایع دفاعی. امیدوارم دولت اقای پزشکیان (وزرا و استانداران و مدیرانش) بعد از اینکه با سهم‌خواهان سفره‌ی قدرت، وفاقشان را انجام دادند و لقمه‌های چرب و شیرینی از کیک قدرت به آنها دادند، به این چیزها هم بیندیشد! (۱۰ اسفند ۱۴۰۳)